Dünya bir han bizde birer yolcu misali konduk göçmeyi bekliyoruz. Elhamdülillah.
Ha tükendi ha tükenecek bu ömür belki yarın belki yarından da yakın.
İyi ve güzel insanlar, o güzel atlara binip te, birer birer gittiler.
Giden gidene...
Ölene rahmet olsun, bırakıp ta gidene eyvallah huuu?
Bazen hayatımızdan el sallayarak giden insanlar, var sanki, bir daha hiç dönmeyecekler miş gibi kırıp dökerek söverek, gidenler.
Ardında bıraktıkları yıktıkları hayatları görmezden gelerek,
Gönülleri eğlendirip, akıllarını gezdirmeye gittiler
Ardından yüzü yerde eğik olarak geri geldiler, çoğu geri gelenler gidenleri aynı yerde bulamadılar.
Çünkü:
Gelenler bizim için çoktan gittiler.
Belki de bizler için hiç var olmayacak bir dünyanın hayalini kurarak bir hiç´ in, peşinden gittiler.
Oysa ki,
Zamana direne bilenler yalnızca zaman içerisinde yer almayanlardır.
Sadakat samimiyet neydi unuttuk biz.
Konuşmadan anlaşmaya çalışıyoruz da peki, becerebildik mi acaba?
İşler birazcık sarpa sardığında, hayatımızda ki, her türlü sıkıntının sorumlusunu arıyoruz.
Ya sorun bizdeyse, o zaman bir suçlu bulmalıyız.
Kim olacaktı peki günah keçisi.
Tıpkı korkusunu bastırmak için avaz avaz bağıran sonra da kendisine faydası da zararı da olmayacak birinden güven alıp korkuda neymiş deyip (?)
Korkmak.
Karşındaki, insana ve yaratılmış olan cümle mahlûkat´ a Yaradan dan ötürü saygı duymak korkaklık mı sizce?
Sahi iyi niyetli olmak ne zaman dan beri saflık oldu
İdeallerini sevinç ve neşesini kaybetmiş insanların gizlendiği yerdir aslında naralar.
Belki de çocuklar bu yüzden ağlar.
Korkularını iyi seçmeli tıpkı sevinç ve neşesini seçtiği gibi insan,
Çünkü: Korktuğun şeyler er ya da geç seni bulacaktır. Hem de en yakınında.
Ah vah tüh demeden önce işlerimizi ihmal etmemeliyiz.
İhmal eden ihanetle karşılaşır.
Kötülükte iyilik gibi bulaşıcıdır. Kötülüğün değil iyiliğin bulaştığı bir dünyada buluşmak dileğiyle.
