İNSAN

?Ey hıyanetten daha zalim olan merhamet.? Umutlarımıza kelepçe vuran ümitsizliği besleyip hayallerimize kurşun sıkan.
Ey insandan daha zalim olan insan.
Korku titrerken savaş çığlıklarından ellerin bogazladığı masum haykırışlar ümidini kaybetmiş tebessümle gülümsemekte yüzümüze.
Uğultuyla karışık çıkarılan seslerin tutuna bileceği bir vicdan aranmakta.
Artık insanların vicdanlarına vurulmuş pranğaları kırmalı ve tozlanmış yüreklerimizi örselemeliyiz.
Düşündünüz mü hiç neden kaybediyoruz en güzel değerlerimizi ne oldu bize unuttuk paylaşmayı bile,
Ellerimiz ellerimize, gözlerimiz gözlerimize, sözlerimiz dilimize hep yabancılaştı.
Yalancılık, dolandırıcılık dünyaya olan düşkünlügümüz bizi insanlığımızdan etti.
Öyle bir hale geldik ki uçurumun tam kenarındayız.
Ne yazık ki bunun farkında bile değiliz.
Aslında insanlar çok iyi aramızda ki fitne olamasaydı eğer.
Oysa biraz daha samimi davransak alış verişlerimizde birbirimizi kandırmasak keşke paylaşmayı bilsek o zaman bu dünya da yaşamak nede güzel olacak.
?Yokluktan değil aslında adaletsizlikten çıkar bu dünyadaki sorunlar.?
Ne geldiyse başımıza sırtını sıvazlayıp enseye tokat atan canım dediğin hayatını onlar için feda edip, emek harcadığın insanların yüzüne gülüp arkandan olmayacak laflar söylemesi insanları insanlığından etti.
Herkes doğru herkes dürüst, herkes haklı ne hikmetse güvenilir bir insan bulamıyoruz.
?Herkes doğru insan bulmaya çalışıyor.
Oysa kimse doğru insan olmaya çalışmıyor.?
Kalabalıklar içinde yalnızız.
Aile içinde (büyüğe saygı, küçüğe sevgi olmadığı için ) aynıyız. Kendi içimizde ise yokuz.
Dünya´ya baktığımız kadarıyla görürüz gördüklerimizin ne kadarını anlaya biliyoruz orası aşikar.
Her insan yandığı pencereden bakarmış hayata, ateşi yakan insan, yanan insan, su serpen insan, pencerenin arkasına geçip seyreden ey ete kemiğe bürünmüş insan.
Mevlam´ın sana vermiş olduğu o can olmasaydı eğer ?Sen" bir hiç sin ey insan.
Kaybetmiş olmasaydık eğer bu dünyada ki en değerli erdemdi sadakat.
Bu kanlı düzen değişmeli artık bunun içinde önce algımızı değiştirmeliyiz.
Önce birbirimizi sevmeli samimi davranıp şeffaf olmalıyız.
Kan, kin, nefret, düşmanlık, hayasızlık, ahlaksızlık aklımıza gelebilecek tüm kötülükler bunların tek bir sebebi var.
Sevgiye muhtaç olmak;
?Tüm sorunların kaynağıdır sevgisiz insanlar.? Sevgisi olmayan birinin saygısıda yoksa eğer sorun daha da büyük olacaktır.
Mutluluğu paylaşmak yerine parçalıyoruz. İyiliğe dair hiç mi bir şey kalmadı elimizde.
Ey mutluluğa karşı kurşun sıkıpta mutlu olmayı arzulayan insan şiddeti bırak iyiliğe karşı bir el uzat.
İnsan özünü terk ettikten sonra kimler ağlaya bilir onun için elleri gözyaşlarının dolandığı boynunu boğazlarken kaybettiğimiz değerlerin farkında bile değiliz.
?Madde ve manada nasıl küçülmüşüz biz milletimizi zillete düşüren bu hafıza noksanlığı, Neden? Bu unutkanlık ne zaman bitecek başkalarının ninnisiyle başladığın bu uyku.?
Paylaşmaya ihtiyacımız var hep mutlu olmanın yanında başkalarınında mutlu olması için çalışmalıyız.
?Şiddetin değil mutluluğun bulaştığı bir dünyada yaşamak dileğiyle.?