Mekke´nin hatırlı sakinlerinden Abdulmuttalib, birkaç ay evvel evlendirdiği oğlu Abdullah´ı kaybetmenin acısıyla yanan yüreğini, O´nun yadigârı olarak dünyaya gelen torunuyla soğutacak, O´nun yavrusuyla teselli bulacaktı.
Güzeller güzeli torunu için akîka kurbanı olarak bir koç kesti. Herkes O´nun bu sevimli yetime ne ad vereceğini merak etmekteydi. Hemen sordular:
-?Doğumu münasebetiyle bize ziyafet verdiğin bu oğluna ne ad koydun??
-?Muhammed adını verdim!? dedi Abdulmuttalib.
Aslında torununa bu adı vermesini ona Yüce Allah ilham etmişti.Zira ?övülen, övgülere lâyık? anlamına gelen Muhammed ismi bütün hayırlı sıfatları kapsayan bir anlam taşıyordu. Ancak bu ad, oradakilerin pek aşina olduğu bir isim değildi. Tekrar sordular:
-? Ey Ebu´l Hâris! Bu çocuğa neden babalarından birinin ismini değil de Muhammed adını verdin?
Abdulmuttalib´in cevabı oldukça anlamlıydı:
- İstedim ki O´nu Yüce Allah göklerde, insanlar da yeryüzünde övsün!?(İbn Asâkir, Tarihu Dımaşk,III. 32)
