Âyet-el Kûrsî hakkında Mevlâna Hazretlerinin, Mesnevî´de anlattığı şu olayı da zikretmek güzel olacaktır:
?Şeyhlerin ünlülerinden İyâzoğlu Fuzayl; ilk zamanlarda yol kesiciydi. Günün birinde, bir kervanın yolunu kesmişti. Tâcirlerin kimisini öldürmüştü; kimisinin ellerini bağlatmıştı. Tâcirlerin mallarının denklerini açtırıp, döküp saçınca bir elbise sandığında misk ve safranla Âyet-el Kürsî yazılmış olduğunu gördü. Bu sandığın sahibini bulup bana getirin dedi. Buldular adamı getirdiler. Dedi ki: ?Elbiseni Âyet-el Kürsî´ye mi emanet ettin, O´nun korumasına mı bıraktın?´. Adam: ? Evet´ dedi. Bunun üzerine Fuzayl: ? Şu malların arasından kendi mallarının hepsini bul ayır, al ve git?Hatta geri kalanları da sana bağışladım. Benim yüzümden Âyet-el Kürsî´ye inancın sarsılmasın; bana faydası olmadı demeni istemem´ dedi. ?Aklı başında olana bir işaret yeter!.´?(Mevlâna Celâleddin-i Rumî, Mesnevî ve Şerhi,Cilt 5,s.486)
YA RESÛLULLAH !
Kervanlar çölleri aşar,
Amaç menzil, Kabetullah!
Hacı´dan, istek-özlem taşar,
Şefaat yâ Rasûlullah!
Lebbeyk´le inler semalar!
Ev sahibi Yüce Allah!
İçten yapılır dualar,
Şefaat yâ resûlullah!
Tavaflar kapılar açar,
Günahlar dökülür vallah!
Melekler üstünde uçar,
Şefaat yâ Resûlullah!
Sây yapmak mana yoludur,
Cennete giden güzergâh!
Dillerde zikir doludur,
Şefaat yâ Resûlullah!
Mina´da şeytan taşlanır,
OYTAN, nişan aldı billah!
Arafat: Vakfe başlanır!
Şefaat yâ Resûlullah1
