Afet-i devran;
Göz alıcı halin muhteşem
Hangi uzağa gitsen
Işıltılı yıldızsın
Ruhunla cezbediyorsun?
Çağıran güzelliğini seyretmek yetmiyor artık
Merakım öylesine büyüyor ki,
Dokunmak istiyorum tılsımına,
Değse diyorum, sevse tenini ellerim,
Biter mi renklerindeki büyülerin?
Yoksa kızıl ışığının şiddetine kapılıp,
Yok olur,
Kaybolur, ben mi giderim?
Bazen yükseldiğimi hissediyorum gökyüzüne,
Sıcaklığın götürüyor çekiyor hayaline;
Çekingen, ürkek geliyorum bir yıldız mesafesi uzağına
Öylesine derin bir sessizlik var ki; gecenin karanlığında
Göz bebeklerimi kamaştırıyor bakamıyorum ışığına,
Dayanılmaz arzular kıvılcım olup sarıyor,
Sarıyor her yakınlaşmada daha da çok bağlanıyor
Daha çok sokulmamı,
Bir nefes kadar yakın,
Belli ki dayanılmaz ışığın
Maşrıkla mağrip birleşsin istiyor?
Titriyor, korkuyorum yaklaştıkça artıyor heybetin,
Dalga dalga yayılıyor tebessümün,
Mest oluyorum
Avuçlarıma sığdırabilsem
Yüzündeki tebessümleri
İçsem içebilsem de
Abı hayat çeşmesi gibi sonsuzluğuna ersem?
Işığına hayran
Gözlerinde mutluluk denen muammayı fasılasız arıyorum?
Tutabilsem diyorum
Sığdırabilsem, alsam koynuma
Mutluluk denen o ışıltıyı,
Sınırsız sevsem
Sabırla okşayabilsem,
Ve zamanlar dursa
Seninle yaşamak buysa
Bir alemi masalda
Işığında kaybolup gitsem
Cennetin gülleri gibi sonsuzluğuna ersem?
