Küçük olarak nitelendirdiğimiz sorumluluklarımızı ve eylemlerimizi oldukça ihmal ederiz. Bu durumun en büyük sebebi hissedilen veya gözle görülür bir şekilde sonuçların önemsiz olmasından kaynaklıdır. Mesela sabah kalktığımızda yatağımızı toplamakta, akşam eve geldiğimizde çoraplarımızı ilk bulduğumuz yere çıkartmakta veya evin herhangi bir tarafında olmaması gereken küçük bir eşyayı gördüğümüzde, onu yerine koymakta çoğu zaman üşeniriz. Bu gibi ihmal ettiğimiz örnekleri sayısız biçimde artırabiliriz. İhmal edilen, bize yaptırımı küçükmüş gibi görünen bu tip sorumluluklar aslında uzun vadede dolaylı olarak bize büyük kayıplara yol açabilir.
Yapılan bir araştırmaya göre sabah kalktığımızda yatağını toplayarak güne başlayan insanlar, gün boyunca kendilerini başarılı hissetmesinde etkili bir rol oynadığını ortaya koymuştur. Bu küçük olarak nitelendirdiğimiz olayı beynimiz hiçte küçük bir olay olarak görmediğini anlayabiliriz. Başarılı hissetmek için büyük sonuçlara ihtiyacımızın olmadığını da anlayabiliriz.
İş hayatımızda büyük başarılar elde etmek için küçük başarılara ihtiyacımız vardır. Bu küçük başarılar illa iş alanında olması gerekmez. İnsan ancak iyi hissettiğinde ve vicdanı rahat olduğunda büyük başarılara ulaşabilir. Yapmamız gereken bu küçük sorumlulukları kendi ruhumuz için değilse bile iş hayatımızda ki büyük başarıları elde etmek için kullanabiliriz. Başarılı insanların gündelik rutinlerini incelediğimizde bu küçük sorumlulukları hiç atlamadıklarını, her gün düzenli olarak yerine getirdiklerini görürüz fakat bunları hiç iş hayatında ki başarılarıyla ilişkilendirmeyiz.
Arabanın motorunu düşünün; motoru ısıtmadan 5 litre benzini koyarsak motor verimli bir şekilde çalışabilir mi... Bu örnekte olduğu gibi vücudu küçük sorumlulukların üstesinden gelerek ısındırmalıyız ki büyük sorumlukları yerine getirirken gözümüze büyük gelmemesi için. Çünkü göze büyük geleni yapmamaya yönelik bir düşkünlüğümüz vardır.
Namaz kılma sorumluluğumuzda, yukarıda bahsettiğim olayla örtüştüğü için bir çok kişiye namaz kılmak zor gelir. Neden motoru ısındırmadan her şeyi mükemmel yapma düşüncesiyle yola çıkarak namaza başlıyoruz? Namaz kılmaya başlamayı niyetlenen bir çoğumuzda şu düşünce mevcut değil mi; bugün namaza başlayacağım 5 vaktin, 40 rekatını da aksatmadan kılmayalım... İlk başta aldığımız gazla birkaç gün veya birkaç hafta devam ettirebiliriz fakat ısındırmadan çalıştırdığımız motor en nihayetinde teklemeye başlar, boğulur ve sonunda kapatır kendini.
Ah bizim bu mükemmeliyetçilik düşüncemiz... İlk etapta farzlarla başlangıç yapmak ve daha sonra yavaş yavaş vitesi artırarak gitmenin daha iyi olacağını düşünüyorum. Elbette ne kadar olmaması gerektiğini düşünsem de farz namazlarını kılarken gün içerisinde bir kaç vakti de kılmadan geçirmişizdir. Muhtemelen çoğu zaman böyle oluyordur. Bunun için karamsarlığı da kapılmamalıyız. Düzenli bir şekilde namaz kılmak bulunduğumuz çağın gerekliliklerinden dolayı nispeten zor olsa da bu zorluğu küçük küçük başarılar elde ederek üstesinden gelebileceğimize inanıyorum inşallah.
Namaz kılmaya başlamadan önce yapacağımız küçük hazırlıklarda namazı huşu içersin de kılmaya ve nefsimize ağır basan tarafın hafiflemesinde bize yardımcı olacağını düşünüyorum. Örneğin; abdest alırken her hareketi ezbere değil de bilinçli ve dikkatli bir şekilde alınması... Bu bize en fazla 20 saniye kaybettirecektir fakat denediğinizde göreceksiniz ki namazı daha fazla ihlaslı bir şekilde kılmışız. Başka bir örnek; namaza durmadan önce dinimizin müsaade ettiği güzel kokulardan sürün veya namaza başlamadan önce bir takke takın veya namaza başlamadan önce güze bir kıyafet giyin inanın bana bunlar size çok zaman kaybettirmeyecek, namazınızı ihlasla kılabileceğiniz küçük faaliyetlerdir. Eğer bu gibi küçük olarak görünen faaliyetleri göz ardı etmezsek, hayatımızdaki büyük başarılara ön ayak olacağı inancı içerisindeyim.
Yazımı bitirmeden önce, yukarıda bahsi geçen küçük sorumlulukların uzun zaman ihmalinden doğan büyük kayıplarında olabileceğini göz ardı etmemenizi Allah´tan niyaz ederim.
