Bazen zamanın ne kadar değerli olduğunu anlayamayız. Hayat bize sıradan ve hiç bitmeyecekmiş gibi gelir. Ta ki, yaşlanıncaya ya da sevdiklerimizi kaybedinceye kadar... Zaman ilerledikçe, onun değerini daha iyi anlarız.
Her insanın hayatında, iyi ya da kötü zamanları olmuştur. Zaman ilerledikçe, her geçen süredeki önemin farkına varırız ama geriye dönüp, o güzel anları yeniden yaşama olanağı bulamayız. Özellikle anlamlı ve güzel anların değeri daha bir farklı olur. Öyle zamanlar vardır ki, ya hiç geçmesini istemeyiz ya da bir an önce geçsin deriz. Yaşadıklarımıza göre ya çok üzülürüz, ya çok seviniriz, ya da anlamsız bir şekilde, belki de farkında bile olmadan, hayat akışımızı sürdürür gideriz zaman içerisinde.
Özellikle kalbimiz, o kadar hassas bir yerdir ki, yer yer zamanı bize tanımlar.
Kimi zaman öyle şeyler hissederiz ki, yaşadığımız olağanüstülüklerin ne olduğunu, biz bile bilemeyiz. Bazen kıpır kıpır olur yüreğimiz, içimiz içimize sığmaz. Bazen de, zaman bizi boğar ve nefes alamayacağımız bir duruma geliriz. Kimi zaman da düşüncelerimiz bizi eskilere götürür, iyi ya da kötü günlere. İyi günleri tebessümle yad ederken, kötü günleri hatırlamak dahi istemeyiz.
Bazen de geleceğin hayalini kurarız kafamızda, geleceğini düşündüğümüz zamanın. Öyle hayallerdir ki, sanki geleceği biz düzenliyormuşuz gibi davranırız. Ama bir de bakmışız ki, belki de hayalini kurduğumuz, o zaman, hiç gelmemiştir ya da eksiktir parçaları. Belki de hayalimizde bir ev kurmuşuzdur ama, içinde hayalini kurduğumuz kişiler yoktur. Belki de güzel bir düğün hayal etmişizdir ama sonuç umduğumuz gibi olmamıştır.
Geçmiş zaman, yaşadığımız zaman ve gelecek zaman... Bunların hepsi zaman içerisinde biz olalım ya da olmayalım birer yaşam kavramıdır. Hepimizin de bildiği gibi her geçen zaman ömürdendir. Çünkü yavaş yavaş ölüme yaklaşırız. Ölüm bizi her seferinde kucaklamaya çalışır ve bizi karşılamaya hazırdır.
Peki, biz hazır mıyız ölüme?
Neler yaptık şu koskoca dünyada yaşarken?
Kimlere iyilik yaptık, kimlerin kalbini kırdık?
İnancımız gereği ne kadar ibadet ettik?
Zamanımızın çok değerli olduğunu hepimiz bilincindeyiz aslında da, kimimiz aldırış etmeden hayatı yaşıyoruz.
Bir restoranda karşılaştığım, elli atmış yaşlarında, Ali adında biriyle kısa bir sohbetimiz esnasında, bana çok güzel bir şey söyledi. Söylediği sözler benim de hoşuma gitti. Ve dedi ki " Emekli olan biri yaşlılar kervanına katılır. Zaman onun için hem çabuk geçer, hem de hiç geçmez. Çünkü emekliyken uğraşabileceği bir şey varsa, o zamanın nasıl geçtiğini fark edemez. Ama evde durur, sürekli canın sıkılır, yapacak bir şey bulamazsa o kişi, zamanı hayatına zindan eder." dedi ve devam etti. " Geçmişteki zaman, kimimizin hayatında, ya çok güzel, ya da kötü geçmiştir. Örneğin geçmişte, bir genç sevdiğinden ayrılmıştır, bunun sonucunda çok üzülür ve zamanın kıymetini çok iyi bilir. Oturur geçmişin tahlilini yapar. O günleri kafasından şöyle bir filim şeridi gibi geçirir ama geriye dönüp de zamanı, istediği gibi değiştiremeyeceğini de bilir. Ya da yeni biriyle tanışmışsa ve durum da ciddi ise, işte o zaman, o genç için çok değerlidir. Düşünün" dedi Ali Bey etrafına bakarak ve yine devam etti konuşmasına. "Karşısında güzel bir genç kız ve kalbi kıpır kıpır. İşte o zaman, çok değerlidir ve zamanın değerini çok iyi bilir. Belki de, bu durumu gelecekte hatırlayarak çocuklarına anlatacaktır. Çünkü o genç, o zamanın geçmesini hiç istememiştir. Genç kızın sevgisi yüreğine saplanmıştır, sevdiğinin yanında olmak istemiştir ve zaman hiç geçmesin ister. " Dedi ve sözünü şu şekilde bitirdi." Biz fark etsek de fark etmesek de, zaman bir şekilde bizim hayatımızdan geçip gidiyor ve bizi yaşlandırıyor. O yüzden her geçen zamanın kıymetini çok iyi bilmeliyiz. Ama maalesef daha çok, zaman geçtikten sonra yaşamın anlamını fark ediyoruz ve kimi zaman da, çoğu kez belli durumlara geç kalıyoruz."
Ali Bey'in de dediği gibi, zaman acısıyla tatlısıyla çok değerli bir unsurdur. Yeter ki kıymetini bilelim.
