Anam çileyle birlikte doğurmuş,

Hamurumu da dertle yoğurmuş.

Daha doğar doğmaz yorgunum,

Sanki bütün bir âleme kırgınım.

Izdırabım dağlara bile sığmaz,

Hayat önüme umutlar yığmaz.

Dünyanın malında yoktur gözüm,

Hiçbir şeye kifayet etmez sözüm.

Talih bana hiçbir zaman gülmez,

Yollarıma da güller dökülmez.

Asla silinmez bahtımın karası,

Benliğim bir neşenin fukarası.

Ara vermez devamlıdır hüsranım,

Benimledir hep değişmez hicranım.

Ruhumu sıkmakta çelikten mengene,

Bu halde yaşamaya çalışırım ben gene.

Kederim sonsuz ömrüm çok kısa,

Beynimi kemirir ruhumdaki nakısa.

Izdırabım benim vefalı yoldaşım,

Kem talihim ayrılmaz gardaşım.

Taşımaz olur bazen gövdem kafamı,

Hastadır bünyem bulamam şifamı.

Gariplik benimle eş sanki ikizim,

Ayrılıp gitmeye dermansız dizim.

Tatmadım bir an bile mutluluk,

Sürer gider dertlere yolculuk.

Sunulmaz bana umut dolu tepsi,

Sükûtu hayaldir ümitlerin hepsi.

Farkı yok yazın ya da güzün,

Ruhumun her mevsimi hüzün.

Yazın sıcağında üşür ciğerim,

Kışın ayazında yanar diğerim.

Cevher olsam da bilinmez kıymetim,

Yalnızlığım benim en büyük servetim.

Son nefesim nasıl olacak bilemem,

Bu bilinmezden ötürü de gülemem.

Dünyada doludur elbet dertle ölenler,

Kendi ettiğimdendir başıma gelenler.

Bilirim bu âlemde ben bir derbederim,

Derdi Yaradan’dan bilir ve sabrederim.