Öyle alışmıştım ki rüyalarına

birlikte geçmişti sanki

koskoca bir yüzyıl…

Ayrılığınla artıyor

yalnızlık korkularım,

kâbusuna dönüyor,

bütün hayatım…

Bir deryadayım;

üstümde gök kubbe sonsuz,

alabildiğine siyah boşluk aşağılarda,

düşüyorum bir anda,

kayboluyorum karanlıklarda…

Çığlıklar taşıyor dudaklarımdan

gayesiz batıp çıkıyorum

boğuluyorum korkudan…

Üşüyorum,

titreten azgın rüzgarlardan

amaçsız savruluyorum sağa sola

ne olduğunu anlamadan

bir aşağı, bir yukarıya

öylesine çaresiz…

Hesap saatindeyim sanki…

Hatalarım,

günahlarım,

sırayla karşımda…

Konuşmak istiyorlar belli ki,

sabırsızlar,

yüzleşeceğiz hepsiyle,

kurtuluş yok,

yaşanmış bir zamanı;

dakikalara, bilinmez

belki saniyelere sığdıracağız…

Uçsuz bucaksız sonsuzluk,

dümdüz olmuş yeryüzü…

Koskoca alemde

arkadaşım; yalnızlığım,

tutunacak kimse yok…

Kabusta tek umudum bir gönül…

İlk karşıma gelen

sevgili annem;

nur yüzlüm, ak saçlım

elinde tespihi,

yakaran gözleri…

Konuşmuyor,

süzülüyor pınarlarından,

sadece iki damla merhamet gözyaşı

terk ediyor, hiç durmadan…

Alelacele konuluyor hemen önüme

önce günahlarım,

sıralanmışlar alt alta

şaşırıyorum; birde de

doksan dokuzuncu satırında da

“Sen” yazılısın…

Bahardı günlerden,

içimde tutamadığım

çocuklar kadar günahsız

sana dair bir “rüya”yı açmıştım…

Al al olmuştu yanakların

saklı bahçenin açmamış gülü

gonca demiştim dudakların,

kuğu boyunlu

çok güzeldi omuzların,

yeryüzünün güzel meleği…

Öylesine girmiştin ki hayatıma;

adın zikrim,

yüzün mabedim,

tükenmeyen isyanlarımdı ayrılıkların…

Ruhumda yaktığın “aşk ateşi”ydi

Sana yazdıklarım…

Seni sevmekmiş yegane günahım…

Sana verilecek bunlarmış

meğer bütün hesabım…

Masum ruhumla

yöneliyorum yeniden Sana;

dualarım, tek dileğim;

bir ışık, bir nur; yüzün,

umudum; tebessümün…

Bir ses, ismimi fısıldıyor,

donup kalıyor o anda her şey;

bıçakla kesiliyor azgın rüzgarlar…

Yıldırımlar susuyor…

Bir sessizlik, sesinle

huzurdan ayrılıyor karanlıklar

deli eden korkular;

nalan yüreğimi kaçarak terk ederken,

siyahlar içinde

çıplak omuzlarına düşmüş saçlarıyla

hükümran bir kadın,

yıldızım,

ihtişamla tutuyor ellerimden…

Gözlerine bakamıyorum;

takatimi, Sen gelene kadar

yollarına döktüm,

tükettim, kalmadı mecalim…

Bakamıyorum yüzüne,

kaybolacak ümitlerime;

sensiz bir hayatı söyleyemem,

umutsuzluğa dönemem,

dayanamam artık,

Sensizlik acılarına…

Yalvarıyorum, bırakma ellerimi

muhtacım Sana,

Sevdiğim Sen tek kadınıma…