Eyvah! saatler farkında değiller takılmış gidiyorlar rüzgarların peşine, koşuyorlar birbiri ardına yıllara? Artık nefesim de tutunuyor, arkadaş diye rüzgarlara?
Her soluk alışımda öyle çoğalıyor ki esintiler sabahla akşam, geceyle gündüz arasındaki mesafeler birer birer kayboluyorlar; Ne sabah? sabah tadında ne de akşamlar artık geceler tahdında? Tükenmekte olduğunu bile bile rüzgara yakın dost nefesim bile acele ediyor, o, malum akibete varmaya?
Bir dakika deseniz ne olacak ki; duymayacaklar, unutacaklar belki de sizi daha dudaklarınızdan çıkmadan sesiniz, tamam diyecekler, haydi! Sonsuzluk anı şimdi?
Halbuki; kanatlanmış mavi gökyüzünde; gözleri yıldızlar kadar parlak , yüzünü aydan almış şöyle bir gördüğüm meleğe, ne kadar güzel olduğunu bile söyleyemeden; koskoca denilen, ama kalbimle dudaklarım arasındaki mesafeden daha kısa hayat yolu,son bulacak?
O, bir yudum su? Dolu bildiğimiz bir bardağın sadece bir yudumu? Elime henüz almıştım daha değmedi ki dudaklarıma bir yudumu kadehin?
Ne kadar parıltılı dünyamız varmış; yalanlarla dolu, yalan kadar tatlı, ebedi benim diyordum kavrulan bedenim, ta ki susadım deyinceye kadar?
Şimdi anlıyorum; Güne, seninle geçecek sadece bir güne, öylesine hasretmişim ki meğer, sana doya doya bakmaya? ve seni sevmeye?
Fakat sen hiç merak etme, sakın ümidini yitirme? Senin için duracak bütün zamanlar Kana kana içeceksin yansan da nâra kadehler hep dolu gelecek istemesen de sen önüne?
Dünya böyle anlatsa da sana ama olmuyor öyle olmuyor hiç, ay yüzünde, burçlar elinde, zühre gücünde sığınsan da zamanlara? Rüzgarlar o kadar sert esiyorlar ki, yetişiyorlar peşinden, sen daha ne olduğunu anlamadan?
Asuman kaybolmadan, Yaşanıyor kaçınılmaz pişmanlıklar bakarsan görürsün ağlıyor bütün insanlar değdir haydi dudaklarını, geçmeden zaman? O güzel bedenin susuzluktan kavrulmadan?