Sevgili okurum;

Ebeveynlerin korkulu rüyası ‘’2 yaş sendromu ‘’ nu gerek facebook gerek instegram hesaplarından mutlaka  okuyor ve görüyoruz.Bloglardan annelerin bu konuda yaptıkları  sitemlerden ,istedikleri önerilerden sonra uzman hocamıza sordum ve birlikte sizler için bu konuyu netleştirmeye çalıştık .

Okul öncesi eğitim anabilim dalında çocuk gelişimi ve eğitimi Uzman Yard.Doç.Dr. Şermin Metin bu  dönem çocuğun kişilik gelişimi ve gelecekte sağlıklı bir birey olmasının ilk ve önemli adımı. 2 yaşına doğal olarak anneye bağımlı olan çocuk yürümeye başlamsı ile her istediği yere ulaşabildiğini keşfetmesi ve en önemlisi kendini ifade edecek düzeye gelmesi ile büyük bir keşif yapar. Kendini keşfeder. Kendi gücünü, kendi varlığının farkına varır. Bu keşif “ben yaparım”, ben giyerim”, “ben yerime” şekilinde ifade edilir. Bu karşı koyuşun, yetişkinle çatışmanın anlamı çocuğun kendi kişiliğini ortaya koyma çabasıdır. Bu yaşta çocuğun istekleri Kendi başına yemek, kendi başına giyinmek gibi basittir. Geleceğin kendine yeten, bağımsız, kendi hayatının sorumluluğunu alan ve kendi hayatını yönten bireyin ilk işaretir. Yetişkin çocuğun karşı koyuşlarını çocuğun kişiliğinin gelişimi için bir çaba olarak görmez ve batırmaya çalşıtığında hayatı boyunca başkalarını bağımlı bireyin temelini atmış olur. Ancak her zaman denge önemlidir. Bırakalım çocuk her istediğini yapsın ile daha bu yaşta yetişkini yönetmeye çalışıyor arasında gidip gelir yetişkin. Çocuklar her zaman kuralların ve sınırların olduğu ortamda kendini daha güvende hisseder. Kurallar ve sınırlar elbette olacaktır. Çocuğun sağlığını ve tüm gelişimini olumsuz etkileyecek durumlarda sınırlar olmalıdır. Parkta kendi başına yürüyebilen bir çocuk caddede annesinin elini tutması gerektiğini bilmeldir. Annesinin elini tutması gerekiyorsa bunu annenin kısa net ve kararlı bir dille açıklaması gerekir ve söylediğini de uygulamaldır. Uzun açıklamalara, yorumlara, ikna etme çabaları soyut düşünemeye çocuk için anlam ifade etmez. “caddede tek başına yürümen tehlikeli, elimi tut” açıklaması ve bu açıklamayı çocuğun elini tuttarak davranışa dönüştürmeniz yeterlidir.

Çocukların zararsız girişimlerini hoşgörün, çatışmaya girmeyin. Çocuğunuza kendi benliği ile sizin sevginiz arasında seçim yapmak zorunda bırakmayın. Çünkü sevgi güçlü bir duygudur. Çocuk sizinle inatlaştığında bir süre sonra sizin sevginizi kaybedeceği korkusu ile susar, siner ve geri adım atar. Tercihi sizin sevginizdir. Kaybettiği ise benliği. Bu zamanlarda kendinizi kontrol etmekte zorlanabilirsiniz. onun o küçük ısrar ve inatlarının güçlü bir birey olma çabası olduğunu unutmayın.