Sivasspor’un bu haftaki sınavı İstanbul’daydı..

                Rakipten çok görünen manzara, bana göre çok acı bir şeydi…

                Arena’da, Kadıköy’de, eski İnönü stadında üç büyüklerle mücadelesine alışık olduğumuz Sivasspor’un yıllar sonra, büyük nüfusa sahip ilçe olsa da İstanbul’un mahallesi sayılan Ümraniye’de, mahalle takımlarının oynadığı sahaya çıkıyor olması, çok acıtıcı, en azından çok moral bozucu bir duyguydu…

                Kelimelerle ifade etmekte zorlanıyorum.. Süper ligin altında bir grupta, TFF 1.liginde olsakda, yine de yıllarca Sivasspor’un  İstanbul’a gittiğinde Galatasaray, Beşiktaş, Fenerbahçe’yle oynadığı maçlar hep aklımıza geliyor..

 Fark çok…

Şimdi adeta bir mahalle takımıyla oynuyoruz..

İşte en acısı da bu…

…………………..

                Maça gelecek olursak…

                Bakkal adeta kadro denemesi yapıyor, belki zorunludur ama değişiklik çok..

                Ortada bu kez Galip Güzel yok, Hakan Aslan var ama yanında Adem Koçak....

                Kaptan yine boş..

                Hiçbir şey üretemiyor, adam geçemiyor, oyunu açamıyor…

                Üstelik biraz da rakip agresif oynayıp alan daraltınca, başka bir taktik de yok...

                B planı olmayan bir Sivasspor  vardı sahada…

                İlerideki uyumsuzluk, yine hemen göze çarptı…

                Adam geçmede ve ikili mücadelede başarısız bir Burhan Eşer, ne yaptığı belli olmayan bir Engin Keleş, çok pasif Leonadro ve boşa koşan bir Kerim Avcı izledik…

                Birisi korner, iki duran top ilk yarının sonucunu ilan etti… 30. dakikadaki kornerde ceza alanımız içindeki karambolde tam 8 futbolcumuz vardı ama Ümraniye’li Emircan’ı tutamadık… Belli ki adam paylaşımı da yapamıyoruz…

                İkinci yarıda Hakan Aslan’ın sakatlığından sonra oyuna giren Yiğit ve sol öndeki Leonadro’yla çok az bir süre canlanan Sivasspor, 60.dakika yaklaşırken, yine kademe hatasından ceza sahası önündeki pozisyonda rakibine bakınca fark 3’e çıktı…

                Golden sonra kaleci Tolgahan’ın top toplayıcıyla yaptığı anlamsız tartışma, takımın psikolojisinin iyice bozulduğunu  gösterir türdendi…

                3-0’ın demoralizasyonu ve kalecinin hareketi zaten bir arada olmayan, yani takım oyunu oynamaktan çok çok uzak olan Sivasspor’un dağılmasına yeterken, Ümraniye’nin 4.golü gelince tam bir hezimet yaşandı…

                Uzatmalarda Leonadro’nun attığı tek gol hiç bir anlam taşımazken, İstanbul’da yıllarca Galatasaray, Beşiktaş ve Fenerbahçe’ye karşı çoğu zaman onurlu bir mücadele veren Sivasspor’un, Ümraniye’de  Belediye ekibi karşısında, mahalle takımlarının oynadığı sahada ne hale düştüğünü görmenin acılarının yaşandığı, sonucu da rezalet olan bir maç geride kalmış oldu !...