Kuran-ı Kerim’in Muhammed suresinde şu manada bir ayet vardır: “Ey iman edenler! Eğer siz Allah’a yardım ederseniz, O da size yardım eder ve sizin ayaklarınızı sağlamlaştırır.” Bu ayetin mealini okuyunca çok düşündüm. “Allaha yardım etmek” ne demek diye. Sonra aynı manayı taşıyan başka bir ayetin Ali İmran suresinde olduğunu gördüm. “Nitekim İsa onlardan küfrü sezince dedi ki, ‘Allah için bana yardım edecekler kim?’ Havariler ‘Allah’ın yardımcıları biziz biz Allah’a inandık, bizim gerçekten Müslümanlar olduğumuza şahit ol’ dedi.” (Ali İmran Suresi, 52. Ayet). Müfessirlerin bu iki ayete yaptıkları açıklamaya bakınca anladım ki “Allaha yardım etmek” demek, “onun dinini yüceltmek, dine yapılan tahribat ve tahrifatı korumak için can ile mal ile cihat etmek” demekmiş.

Allah insanlara serbest irade vermiştir. İnsan ister isyan eder, ister itaat eder. Ancak ikna yoluyla insana itaat yolu açık bırakılmıştır. Zira o serbestlik alanlarda insanlara isteklerini zorla kabul ettirmez. Bilakis nasihat ve muhakeme yoluyla kabul ettirmek ister. İnsanları tavsiye ve nasihatler ile doğru yola ulaştırmak Allah’ın işi olduğundan Allah İslam’ı yaymak ve İslam’ın saffetini korumak için güçlerinin son noktasına kadar çabalayanları, yardımcıları ve dostları olarak adlandırır. Gerçekte bu bir kulun ulaşabileceği en üst derecedir. Çünkü namaz kılarken, oruç tutarken ve bunlar gibi diğer ibadetleri yaparken insanın konumu sadece kul olmaktır. Fakat insan Allah’ın dininin yayılmasına ve yaşanmasına çalıştığında “Allah’ın dostu ve yardımcısı” olmak gibi eşsiz ve yüce bir konuma yükselmektedir. Bu da bir insanın bu Dünyada ruhi yücelme ile kazanabileceği en yüksek makamdır. Zaten Allah’ın dinine yardım eden, “emri maruf nehyi münker” yapan bir topluluğun olmasını yine Ali İmran Suresi 104. ayetinde açıkça emrediyor: “İçinizden hayra çağıran, iyiliği emredip kötülüğü men eden bir topluluk bulunsun. İşte onlar kurtuluşa erenlerdir.” Böyle bir topluluğun oluşmasını müfessirler farz-ı kifaye kabul etmişlerdir. İyiliği emretmek Kuran-ı Kerim’de sekiz ayette geçer, münker (kötülük) kelimesi ise on altı ayette geçmektedir.

İslam ahlakına göre toplu yaşamak zorunda olan insanlık bu yaşayışı uyumlu olarak sürdürebilmesi için iyiliğin hâkim kılınması şarttır. İslam’da her fert iyiliğin hâkim olması, kötülüğün cemiyetten temizlenmesi için çalışmak mecburiyetindedir. Bu faaliyet yine Kuran-ı Kerim’de Allah’ın emrini yerine getirmek ve “yeryüzünde Salih kulların hakim olmasına”(Enbiya Suresi, 105. ayet) hizmet için yapılmalıdır. Hazreti peygamber bu görevin önemimi ve kapsamını şöyle anlatır. “Allah’a yemin ederim ki, ya iyiliği emreder kötülüğe engel olursunuz ve zalimin iki elini tutup onu hakka çevirir doğru yola zorlarsınız veya (bunu yapmazsanız) Allah sizin iyilerinizin kalplerini de kötülerinkine benzetir ve daha önce İsrail oğullarına olduğu gibi size de lanet eder.” (Ebu Davut) Yine peygamber efendimiz başka bir hadis-i şerif’te konu ile ilgili olarak normal şartlarda her Müslüman’a görev yüklemektedir.”Bir kötülük gören kişi onu eliyle önlesin. Buna gücü yetmeyen diliyle karşı çıksın. Bunu da yapamayan kötülüğe kalbiyle buuz etsin ki artık o da imanın en zayıf derecesidir.” (Müslim, Tirmizi)

İyiliğe arka çıkıp kötülüğe karşı koymak ağır olduğu kadar da değerli bir görevdir. Ancak insanları iyiliğe çağırıp kötülükten men edenler evvela kendileri doğru bir yaşantı içinde olmalıdır ve bazı özelliklere sahip olmaları şarttır.

1.) Bu kimselerin her şeyden evvel güç ve kudret sahibi olmaları gerekir.
2.) İyiyi kötüden, hayrı şerden ayırt edebilecek derecede bilgi sahibi olmaları lazım.
3.) İyi ahlak sahibi olmaları şarttır.
4.) Cahil olmamaları elzemdir. Çünkü cahiller iyiliğe diye kötülüğe çağıra bilir, kötülükten men etmek için hayra mani olabilirler, yumuşak davranılması gereken yerde sert ve sert davranılması gerektiğinde yumuşak davranabilirler.
Bu görevlerin tatlı bir üslup ile yapılması, görev yapılırken gönül kırmaktan ve fitne çıkarmaktan sakınılması gerekmektedir