Hac sırasında, Arafat’tan sonra vakfe yapılan kutsal yerlerden birisi de Müzdelife’dir. Adem ile Havva Validemiz, Arafatta buluşup, Allah’a yakarıp affedildikten sonra Müzdelife’ye gelmişler ve geceyi orada geçirmişlerdir.

 Peygamber Efendimiz, Hac sırasında Müzdelife’de vakfeye durmuş; burada bulunanların ve Kıyamete kadar bulunacakların “Kul hakları da dahil” günahlarının bağışlanması için dua etmiş; duasına yine olumlu cevap verilmiş ve kul hakkı ile oraya gelenler de bağışlanmıştır. ( Bahattin Akyön, a.g.e.  s.271)

         Veda Haccında ilginç bir olay yaşanmıştır: Peygamber Efendimiz tebessüm etmiştir. Yanındaki sadık dostları sebebini sorunca: “Muhakkak Allah’ın düşmanı İblis, duamın kabulünü ve ümmetimin (kul hakları dahil) mağfiret olunduğunu öğrenince gayet perişan bir vaziyette yerden toprak alıp başına saçıyor, saçını başını yoluyordu. O’nu böyle görünce güldüm.” cevabını vermiştir.

 

UTANSIN

Doğada bin bir çeşit güzelliği

Bakıp bakıp görmeyenler utansın!

Mevlâ’mın yarattığı özelliği

Bakıp bakıp görmeyenler utansın!

 

Bahar gelmiş, yeşil sarmış gözünü,

Kuşlar öter aşktan alır sözünü,

Sevgi oluşturur insan özünü,

Birbirini sevmeyenler utansın!

 

Sular seller gibi durmaz çağlarsın,

Ateş sarmış: Yüreğini dağlarsın,

Derdine çare yok, daim ağlarsın,

Göz yaşını silmeyenler utansın!

 

Nankördür, insanoğlunun tıyneti,

Hava-su-ısı-her türlü nimeti,

Doğada hayran bırakan ziyneti,

Veren Rabbe şükretmeyen utansın!

 

Oytan’ım hayat yolu dolaşır,

En sonunda ol Sırat’a ulaşır,

İnsanoğlu ölüme de alışır,

Görüp ibret almayanlar utansın!