Bu dünya fani bir handır!

Kervan konup göçmüş gibi!

Yaşam kısacık bir andır,

Bir yudum su içmiş gibi!

Burdan her can gelip geçer,

Kısmeti kadar yer içer,

Başarsa, ölümden kaçar!

Kuş, sır olup uçmuş gibi!

İnsanoğlu sefa sürer,

Ol, başına çorap örer,

Acımaz, defterin dürer,

Müşriklere eşmiş gibi!

Has mümin, tek Rabbe tapar,

Dünyayı bir pula satar,

Muhtaçlara cennet yapar,

Bin bir çiçek açmış gibi!

Güneş de, Ay da tutulur,

Yusuf, köle mi, satılır?

Kötü kişi unutulur,

İzi kalmaz “hiçmiş” gibi!

Has Müslüman adil gider,

Kör nefsini köle eder,

Fakir mutlu: Baca tüter,

Şah-ı Resûl geçmiş gibi!

İyilik yapan mutlu olur,

Dünya ona kutlu olur,

Ahreti de tatlı olur,

Nur hasatı biçmiş gibi!

Kötülükten buzlar erir,

Gayriye içirir zehir,

Yapana da acı verir,

Böbrekteki taşmış gibi!

OYTAN’ım, nerede sabır? 

Felakettir nefret-kibir,

Kalbindeki küçük bir kir,

Yakar, ateş düşmüş gibi!