Fânî hayat sür’atle akıp geçiyor,

Bu dünyaya bir göz kırpıp açmış gibi,

İnsan bu yaşama bir bakıp göçüyor,

Gül dalına bir kuş konup uçmuş gibi!

 

Hani nerede evliyalar ermişler?

Bunca dünya malıyla gün görmüşler?

Kâbe’ye yüz sürüp ihrama girmişler?

Solup göçtüler bir çiçek açmış gibi!

 

Kimi insan tek hayır dua almamış,

Bazısı tek bir garip hatırın sormamış,

Kimisi hiçbir derde şifa olmamış,

Nerde yaşayanlar, ölüm yokmuş gibi?

 

Şah-ı Resûl yolu dışında yaşanmaz,

Mevlâ’ya ibadetle alın aşınmaz!

Ömür, kıt bir hazine boşa harcanmaz!

Mevcut tüm varlığın suya atmış gibi!

 

OYTAN Muammer şahsî hükmün yürütme,

Doğru yol dışında cüppeni sürütme

Bir an dahi îmân-inancın çürütme,

Helâl yemeğine zehir katmış gibi!