8-REBİUL EVVEL
PERŞEMBE GÜNÜ
Akşam namazı: Allah Resulü akşam namazını rahatsız olarak kıldırıyor. Hz. Abbasın hanımı Ümmül Fazl, Nebi kendi odasında Elmürselat suresini okuyarak bize namaz kıldırdı, bu onun son kıldırdığı nama oldu, diyor.
9-REBİULEVVEL
CUMA GÜNÜ
Yatsı namazı için Peygamber, cemaatin kendisini beklediğini öğrenince, hasta yatağından kalkıyor. Abdest alıyor, fakat bayılıyor. Ayılınca bir daha abdest aldırıyorlar, kalkmaya çalışınca tekrar düşüp bayılıyor. Üçüncü defa abdest aldırıyorlar ayılınca kalkmaya davranınca yine bayılıyor. Anlaşılıyor ki Allah Resulü kalkamıyor. Sonunda Allah Resulü, Hz.Ebubekir’in yatsı namazını kıldırmasını emrediyor. Hz.Ebubekir namaza dönüyor, kıldıramıyor, ağlamaktan tekbir alamıyor. Kaç kere teşebbüs ediyorsa muvaffak olamıyor, en sonunda yığılıp kalıyor ve Hz.Ömer namazı kıldırıyor.
10-REBİULEVVEL
CUMARTESİ GÜNÜ
HZ.Ebubekir, cemaate namaz kıldırmaya başlıyor. Hz. Peygamberin amcası Hz.Abbas ile onun oğlu Hz. Ali’nin koluna da yanarak bir tarafında Abbas, bir tarafında Ali namaza çıkıyor.
O sırada Hz.Ebubekir imametin de cemaat namaza durmuştur. Hz.Ebubekir, Peygamber efendimizin geldiğini hissederce imametten çekilmek istiyor. Efendimiz, bir el işareti ile yerinden ayılma yerinde dur işareti yapıyor ve kendisi imamın yanına oturtulmasını istiyor. İmamın yanına oturtuluyor. Hz.Ebubekir Peygamberimizin namazına uyuyor yani artık onun hareketlerine bakıyor, o rukua eğilince Hz.Ebubekir’de eğiliyor,Peygamberimiz secdeye gidince oda secdeye gidiyor. Hz.Ebubekir, Peygamber efendimize ittiba etmiş oluyor. Cemaatte Hz.Ebubekire tabi olmuş oluyor, namaz böyle kılınıyor.
11-REBİULEVVEL PAZAR
Peygamber efendimiz Hz. Ebubekir’in kıldırdığı sabah namazının son rekatına yetişiyor ve Hz.Ebubekir’e uyuyor.Hanesine dönünce hastalığın şiddetinden kendisinden geçiyor. Hz. Abbas’ın eşi Ümmül Fazl ve Esma pinti ümeyis baygın haldeyken ağzından ilaç içirmeye çalışıyorlar. Efendimiz bir ara bunu reddediyorsa da onlar herhalde bu ilacın ağırlığındandır diyerek ısrarla içirmeye çalışıyorlar.
Yaptıkları ilaç, udi hindi, alacehr ve yemen zaferanı yani safranı ve zeytinyağı karışımından oluşan bir ilaç içiriyorlar. Efendimiz bu ilacın bir kısmını içebiliyor, bir kısmını içemiyor, fakat ondan sonra ayağa hiç kalkamıyor.
Başkomutan Üsame geliyor, o anda ordu hazır haldedir,bekliyor.
Allah Resulüne eğiliyor, göz yaşları içerisinde alnından öpüyor ve Rasullah efendimiz ellerini kaldırıyor, gözlerini hafif aralıyor Üsame’ye İslam ordusuna onun zaferine dua ediyor.
12-REBİULEVVEL PAZARTESİ
Sabah vakti efendimiz çok ağır vaziyette, fakat pazartesi günü hastalık hafifliyor. İlahi bir yardım olarak efendimiz kuş gibi hafifliyor.
Hz. Aişe’nin odasında yattığı yerden pencerenin perdesinin açılmasını istiyor. Yüzü bembeyazdır, zorla doğruluyor, insanlar onun yatağı içinde doğrulduğunu perdesi açık olan yerden görüyorlar ve bir dalgalanma yaşanıyor sahabe arasında. Efendimiz iyi oluyor, geliyor diye. Fakat efendimiz Ümmetini son gördüğü oluyor o görüşü.
Ellerini açıyor ve bir vedadır aslında ümmetine. Sahabeninde Efendimizi gördüğü son an o oluyor. Perdesi indiriliyor ve ondan sonra sahabe ile efendimiz bir daha görüşemiyor.
Aynı günün kuşluk vakti ev halkına toplanmalarını işaret ediyor. Hane halkı toplanıyor ve Efendimiz onlara son hutbesini, son konuşmasını yapıyor. O konuşma şöyle; Ey Muhammedin kızı Fatıma, Ey Resullah’ın amesi, Halası Safiye nefsinizi Allah’ın elinden satın alınız. Bana güvenmeyin, çünkü ben sizi Allah’ın azabından kurtaramam. “İşteri nefseki minellah. Ve uğni anke minellahi şeyaa.” Allah’tan size gelecek hiçbir şeyi sizden savamam. Diyor. Yani ömrünün son gününde Allah Resulü yakınlarına; Peygamber diye bana güvenmeyin. Baban peygamber diye güvenme ey kızım. Ey halacığım yeğenim peygamber diye güvenme. Allah’ın elinden nefsini satın al. Kendi ameline bak, bana güvenme. Vallahi Allah’tan gelen bir şeyi ben senin başından savamam. Ve alemlere Rahmet olan, alemlere bir örneklik bırakıyor. Çok güzel bir seda bırakıyor. Aslında hepimize söylüyor; ey ümmetimden Mustafa, ey Hasan, ey Fatma, ey Ayşe, ey ümmetimin her ferdi nefsinizi Allah’ın elinden sakının kendini amelinize bakın başkasının eline bakmayın.
Ben Peygamberim, fakat kızıma dahi garanti veremiyorum. Ben peygamberim fakat öz halama dahi garanti veremiyorum. Dolayısı ile kimse size garanti vermesin, vermeye kalkmasın, kimseyi de kendinize garanti olarak görmeyin. Kendi amelinize güvenin.
Hz. Aişe’ye o anda kısık sesle bir şey soruyor. O daha önce Aişe’ye bir vermiştir. Evde altı veya yedi dirhem vardır. Onları dağıt demiştir efendimiz. Hz. Aişeye soruyor; “söylediğimi yaptın mı?” Vallahi ya Rasullah bu hastalık telaşından elim değmedi” diyor. Efendimiz üzüntüsü beyan ediyor, getir diyor. İşaret ediyor, getiriyor ağucuna bırakıyor altı veya yedi dirhem. Efendimiz onları ensarın yoksullarını sayarak onlara verilmesini tembih ediyor ve onlar avucunda iken diyor ki; “ Bunlar Muhammed’in yanında iken, Muhammed rabbine kavuşacak değildir” verdikten sonra da işte şimdi rahatladım diyor.
Hz. Fatımasını yanına çağırıyor; Hz.Fatıma ağlamaktan ayakta duracak halde değildir. Eğiliyor, kulağına eğilmesini işaret ediyor. Kulağına bir şey söylüyor, ağlaması daha da artıyor. Ondan sonra bir daha bir şey söylüyor ağlarken tebessüm etmeye başlıyor. Soruyorlar ne söyledi de ağlaman arttı, ne söyledi de tebessüm ettin? Vakti geldi ben rabbime gidiyorum. Onun için göz yaşım çoğaldı. Ondan sonra da dedi ki bana benden sonra ilk kavuşacak sensin. Ona da sevindim diyor.
Hz.Abbas belinden tutup yatağı içinde doğrultuyor. Hz. Ali, Hz.Hasan ve Hz.Hüseyin ile beraber yanına giriyor. Hz.Peygamber onlara bakıyor, zor kaldırdığı elleri ile okşuyor “amca onlar benim değil seninde evladındır diyor. Hz. Abbas, ben onları severim diyor. Allah Rasülü; Allah’ta seni sevsin diyor ve Peygamber efendimiz dalıyor. O sırada Abdurrahbin Ebubekir’in elinde misvak olduğu görülüyor. Efendimiz o misvağa gözlerini dikiyor. Hz. Aişe galiba onu istiyor diyor, onumu istiyorsun ya Rasulellah diye soruyor. Evet anlamında başını sallıyor. Hz. Aişe misvağı alıp, efendimize veriyor. Efendimiz usul hareketlerle dişlerini misvaklıyor, fırçalıyor. Ama misvağı uzatamadan elinden düşüyor. Peygamberimiz yine bayılıyor ve ayıldıktan sonra şunları söylüyor; Kadınlarınızın hakkında Allah’tan korkun, kadınlarınıza zulmetmeyin, onların hakkını yemeyin.
İkincisi köleleriniz hakkında Allah’tan korkun, onlara zulmetmeyin, onları aç bırakmayın, onları açıkta bırakmayın.
Üçüncüsü; Namaza dikkat edin. Namaza devam edin, namazı ihmal etmeyin.
Ağrıları artıyor, sesi zayıflıyor ve bir ara dudaklarından, Allah’ım beni bağışla, Allah’ım bana merhamet et. Beni Refiki ala zümresine dahil et die dua etti.
Hz. Fatıma durumun vahametine dayanamayıp vah babamın ızdırabına diye sızlanmaya başlayınca, Peygamberimiz hafifçe elini ağzına götürürek öyle deme diyor. Ve arkasından fısıltılı bir ses ile ağlama kızım, baban bundan sonra acı çekmeyecek diyor.
Ve ağlayan Ümmü eymene dönüyor. Küçükken kendisini kucağında gezdiren Ümmü Eymene ağlama anneciğim diyor. Ben Rabbimin katında olanı tercih ettim diyor.
Ümmü Eymene, nasıl ağlamayayım Ya Rasulellah diyor. Göklerin sesi susacak, gayri semadan vahiy inmeyecek nasıl ağlamayayım. Yanındaki su kabına ellerini daldırıyor. Yüzüne sürüyor. Bir La İlahe İllellah sesi duyuluyor gözlerini tavana dikiyor “Ey Allah’ım ya Allah, Errefi kul ala, ilerref kul ala, maarrefi kil ala. Bunlardan bir tanesini söylüyor ve gözlerini yumuyor. Dudaklarından çıkan son söz bu oluyor.
Alemlere rahmet olan, alemleri arkasında bırakarak Rabbine yürüyor.
Doğum Hicri: Rebiulevvel 12 pazartesi
             Miladi: Nisan 20-571
Ölümü: 12-Rebiulevvel pazartesi
             8 haziran 632