1990'lı yılların ortalarındaydı ilkokula başlamam
Okula başlamadan okumayı öğrenmiştim takvim yapraklarından babamın takvim yapraklarını okuttuğunu hatırlıyorum Sivas Abdullahvabi Gazi İlkokulu'nda 1 sınıfa başlamıştım öğretmenimiz Mustafa MUSUL 'du. Kısa boylu ,zayıf temiz ve titiz bir öğretmendi.Sınıfta ayna karşısında kendisine bakması ..Kıyafetlerine çekilen düzen vermesi , cebinden hiç ayırt etmediği ince koyu kahverengi tarak ile bıyıklarını taraması. Sınıfça hayran hayran izlerdik öğretmenimizi. Güler yüzlü, sevecen aynı zamanda disiplinliydi.
Ben doğuştan altı parmak doğmuşum .Okul dönemine kadar sorun olduğunu hatırlamıyorum. Herkesin 20 parmağı varken; el ve ayağımda toplam 23 parmağım vardı. Bir ayağımda beş parmak. Mahallede Altıparmak diyorlardı ama benim için sorun olmuyordu. Okulda Altıparmak parmağını göster diyerek çocuklar alay ediyordu. Peşimden koşturduklarını anımsıyorum .Ben de çocuk aklımla elimi yumruk yapıp erçe parmağımın yanında küpe şeklindeki altıncı parmağımı saklamaya çalışıyordum. Okulumuzda büyük sınıflarda muhtemel 5. sınıf Fatma adında bir kız vardı.
O da altıparmakmış aynı Fatma gibisin derlerdi.
Mustafa öğretmenim bir gün velini görüşmeye çağır dedi .Babam çalıştığı için annem okula gelmişti .Uzun gri pardesü omuzlarından örttüğü büyük eşarbı ile annem okuldaydı öğretmenin karşısındaydı. Sessiz bir şekilde öğretmenimin anlattıklarını dinliyordu. Ayla başarılı zeki bir kız Ayla'yı çok seviyorum diye başladı konuşmaya ben annemin sağ tarafında annemin pardesüsünden tutarak öğretmenimi dinlemeye çalışıyordum.Öğretmenim hadi sınıfa geç dedi; sınıftakiler ne olduğunu merak ettiği için sınıfın kapısını açıp kapatıyordu. Sınıfta bekleyin diyerek arkadaşları uyardı. hep birlikte sınıfa girdik kapıyı kapattık Akşam eve gidince öğrendim konusmayı.Ayla parmağını sürekli saklıyor alay edilecek bir şey olmasa da çocuklar bunu bilmiyor
Ayla'ya sürekli parmağını göster diyorlar bu durum onun psikolojisini bozar. Eğitim hayatını olumsuz etkiler. Bir doktora götürün geç kalmadan tedavi ettirin demiş. Ben okula gitmedim ,ameliyat oldum. Parmaklarım alındı . Hastanede ameliyat sonrası canım acıdığında içimden öğretmenime çok kızıyor onun yüzünden oldu zaten diyordum. Ameliyat sonrası dikişlerim alındıktan sonra okula döndüm okula döndüğümde Mustafa Hoca'mın tayininin çıktığını öğrendim, çok üzülmüştüm. Mustafa hocamız da daha sonra hiç görüşemedik.
Yıllar önce Mustafa hocamın rahmetli olduğunu öğrendim .1990'larda öğrencinin değerli olmadığı kız çocuklarının okutulmadığı nadiren okutulduğu bir dönemde öğretmen olmak. Veliler tarafından okula kaydedilirken eti senin kemiği benim diyerek emanet edilen öğrencilerden. Daha doğrusu öğrenciyi dövme hakkını veliler tarafından öğretmene verilen bir dönemde her öğrenciye evladı gibi yaklaşabilmek muhteşem bir öğretmenlik.
Öğrencinin gelecekte yaşayabileceği sorunları öngörüp; müdahale etmiş, banane dememiş örencisinin tedavisine vesile olmuştu. Harika bir öğretmen ile eğitim hayatıma başlamıştım.
29 yıl sonra takım elbise ile torununu sürekli okula bırakan bir dedenin gülümseyişinde gördüm Mustafa Hoca'nın tebessümünü. O dede Mustafa hocamı hatırlatıyor her gün karşılaştığımızda. Mustafa MUSUL öğretmenime de bir Fatiha okurmusunuz.
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
