Bir kadın gördüm,

Yaşı hayli geçkin elinde o gün için armağan edilmiş bir gül demeti,

mahçup..

Gözlerinin kapısını aralasan sanki uçurumlara düşeceksin o kadar derin, bi o kadar hüzünlü..

Gülümse demişler denklanşöre basarlarken, gülümsemiş kameraya...

Dudakları dinlemiş verilen

tatlı komutu

ama sıkı sıkıya kapatmış ağzını,

gülmenin

kötü olduğu

öğretilmiş yıllarca,

kazınmış belleğine, ayıp...

Bir kadın gördüm içimi sızlatan duruşuyla..

Yine de buruk bir mutluluk

sezdim ve gurur..

Hatırlamışlar özel gününü, belki anne oluşunu

belki

doğum gününü...

Kadın olduğunun katı kurallarıyla

diyemediği boğazından

içeriye itip yuttuğu sözcükleriyle

öyle mahsun,

etrafında ki

kalabalığa karşın o kadar yalnız...

Bir kadın gördüm sandalyenin ucuna ilişmiş,

nazikçe

sanki birazdan

yitip gidecek.

Yaşadığı

yaşamadığı, yaşayamadığı

içinde ki ukdeleriyle, sırtına yüklenilmiş yükleriyle beli bükülmüş

Gülümse demişler denklanşöre basarlarken,

gülümsemiş ağzı sımsıkı kapalı,

içinde kıyametler koparken sessizce...

Bir kadın gördüm göz pınarları kurumuş, kucağında ki

kırmızı dikenli gülleri isteksizce tutmuş,

herkesi sevgiyle kucaklayan elleri kanamış,

yüreği çok acımış

o kadar belli,

kıvranıyor

görüyorum.

O dikenler battıkça kalbine,

yıllarına

merhametsiz

umarsız...

Ne yazık gülleri hiç ayıklamamışlar. Hep unutmuşlar...