Avf ibni Malik, (Radiyallahu anh) Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Selem/den rivayet ettiğine göre, (Hazreti Peygamber şöyle) buyurdu:
Ben ve (meşakkatten ve darlıktan) yanakları moraran kadın. -Ko­casından dul kalıp, çocuğuna sabreden (evlenmiyen) kadın - Cennette şu iki (parmak) gibiyiz, birbirimize yakınız...
Kıymetli dostlar bu hafta da bir annenin evladına hem annelik hem de babalık yapmasınının múkafatından ve óneminden dilim dóndúğúnce bahsetmeye çalışacağım.
Öncelikle islamın ne kadar mükemmel bir din olduğunu ifade etmeden geçemeyeceğim.
Bu dúnyada bizlere sıkıntı gibi görünen bir hususun Allah katında değerli kılıp en búyúk ólçúde múkafatlandıran bir dine mensubuz...
Yani tabiri caizse bu dünyada çektiğimiz meşakkatler ahirette bizlere yol, su, elektrik olarak geri dönmektedir...
Bu mesakkatlerden birisi de yukarıdaki hadisi serifte de buyurulduğu úzere kocasından dul kalıp kendini yetimlerine adayan kadın...
Ínsanlar tek başına annelik ve babalık górevlerini yerine getiremiyorken bu fedâkâr anneler zorlu olan hem annelik hem babalık górevlerini yerine getirmek için ellerinden gelenin en iyisini yapmaya gayret ediyorlar.
Dini literatürlere de dayanarak araştırdığım bir hususu da paylasmak istiyorum.
Kocasından dul kalan kadınlar óncesine góre Allah´a daha çok bağlandıkları saptanmıştır.
Yani artık onlar için hayatın anlamı maneviyat ve evlattan ibarettir...
Hem ahireti için hem de evlatları için yapamayacağı fedakarlık yoktur.
Elleri hatta ayakları ópülesi bu kadınlar yazımın başındaki hadisten de anlaşıldığı üzere efendimize(sav) cennette çok yakın olacaklardır.
Demek ki Rabbimiz biz kullarına böyle sıkıntılar, meşakkatler vererek ahirette ödüllendirmek istemektedir.
O vakit bunun bilincinde olmak bir müminin şiarındandır.
Sözlerime son verirken; unutmayın ki "Allah dert, tasa veriyorsa bizleri unutmamıştır ve bizlere değer verip seviyordur" eğer bir mesakkat vermiyorsa işte o zaman tedirgin olmak gerekir vesselam...