Damlalar dökülünce gözlerde hüzün,

Kalemim kağıdım benim tek gücüm,

Korkarsam namerdim kısadır ömrüm,

Sor gizli gizli kalmadı halim.

Özledim ilkbahar gibi güneşli günleri,

Sevgiler nefrete bırakmış yerini,

Bilmeden giymişim beyaz kefeni,

Ayrılık rüzgarı savururken beni.

Bir gidip bir gelen ayrılık Treni,

Sayfalara dökülmüş o narin elleri,

Kuşlar bile yalnız değildir şimdi,

Göğsümün İçinde ateş var sanki.

Günler su gibi akıp da gitti,

Bahçemde bekleyen yorgun kuş gibi,

Bağlıyım yürekten dönemem geri,

Sabah başucumda görünce seni.