İzmir yanıyor, tutuşmuş dağ taş,
Alev alev yanıyor umutla telaş.
Kuşlar susmuş, gökyüzü küskün,
Küller içinde bir şehir, bir hüzün.
Zeytin dalı ağlar, çam kokusu is,
Duman sarar semayı, soluklar pis.
Bir çocuk ağlar; "Anne, ağaçlar nerede?"
Bir yürek yanar, her yan cehennemde.
Kavrul bir rüzgâr eser ovanın içinden,
Bir yangın büyür insanın biçiminden.
Elde sigara, vicdanı kurumuş eller,
Yaktığın sadece ağaç değil, yıllar, değerler.
Sığla ağacı sessizce düşer yere,
Bin yıllık gölgesi sönmüş bir çerçeve.
Bir karınca kaçar, bir ceylan bakar,
Doğa susmaz, her yara bir isyan akar.
Sema KANAL
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.