Yine bir güzel haber geldi uzaklardaki yakınlarımdan. Balıkesir'in güzide klübü Baldak'ın Kaz dağlarının en yüksek rakımına faaliyet düzenleyeceğini öğrendim. Ali  Yılmaz başkanım davetiye göndermeden hazırlılarım tamamdı bile.

                2500km yolda hiçte uzun değildi. Yolculukta ayrı bir güzel geçti. Yeni dostluklar ve yol arkadaşlıkları ile.

                Bizi; Balıkesir'deki toplanma alanında, kucaklarını açarak karşılayan, gözleri sevgiyle ışıldayan dağcı ailemizin üyeleri karşıladı. Hasbihal, hal hatır, özlem gidermekten sonra, Bayramiç ilçesine yolculuğumuz devam etti. Yolculuk süresince yaşadığımız muhabbet doyumsuzdu.

                Türkiye'nin her yerinden gelen dağcı dostların sıcak yaklaşımı, dağcılığı neden yaptığımın en bariz cevabıydı. Daha Sarıkız zirvesine çıkmadan yeni davetler almıştım bile.

                Güzeller güzeli Sarıkız'ın dağına yaklaşmış ve Ayazma bölgesinde kamp kurmuştuk. Ayazmadan akan cağal cağal sular, zengin fauna, dünyanın oksijeni en fazla ikinci yerinin verdiği nefes kesici rahatlık insana huzur veriyordu. Baldak'ın nefis ikramları da ayrı bir güzeldi.

                Ertesi sabah saat 5'te hareketimiz başladı. Daha ısınmadan ve ciğerlerimiz açılmadan; dik bir yamacı çıktığımızdan dolayı, ısınma sürecinde zorlandık. Ancak alışmadığımız bir güzellik olan; çam ağaçları arasından, derelerden tepelerden, kaynak sularından, kayalıklardan geçerek yürürken insan herşeyi unutuyordu.

                Gün doğarken güneşin alaca karanlığının verdiği görüntü, gözlerimizi bayram ettiriyordu. Yine bende marmara bölgesinin hayranlığı depreşmişti.

                Ayazma bölgesindeki 500m'lik rakım, Sarıkız zirvesinde 1723m'ye çıkmıştı. Dağın zirvesinin az olmasından çok 1223m'lik dik yokuş, bu dağın zorluk derecesini artırıyordu. 6 saatlik tırmanış sonrasında Sarıkız'ın efsane mezarının olduğu zirveye vardık.  Zirvedeki kalabalık atılımcıların tecrübeli ekiplerden oluştuğu anlamına geldiği için bu faliyete dağcılık camiasının verdiği önemi anlatmaya yetti. Zirvedeki yemek molamız, yöresel yemekler şovu gibiydi. Fotoğraflarla zirve keyfini ölümsüzleştirdik.

                Dinlenme sonrası; zor bir inişin bizi beklediğinin farkındaydık. Dağcılık kazalarının çoğunluğunun inerken olduğu bilincindeydik. Yorgun kaslarımız, aşağı inerken adımlarımızın boşluğa atılması, vuruntulu adımların dizlerimizi yıpratması ve arka bacak adalelerimizin daha zayıf olması inişleri hep zorlaştırıyordu.

                Yaklaşık 5 saatlik bir iniş etabı sonrası kamp alanına döndük. Başarının verdiği mutluluklarla dönüş yoluna hazırlanırken yeni dağlarda buluşmanın planlarını yapmıştık bile...