Dün akşam oturdum

Yazdığın hikayeni izledim,

Fotoğraflarına baktım,

Yelkovan

Gece karanlığını

Öyle acele kovalamış ki;

Kaşına, bir de gözlerine henüz bakmıştım,

Tan ağarırken fark ettim,

Sabahın kızıl ışıkları dudaklarında?

Gökçe kadın meleğisin dünyamın,

Cennet yüzün, Firdevs gözlerinde?

Çok yakınım hayatına

Dudakların kızıl elma

Dokunamıyorum

Yanıyorum kor ateşinde?

Öyle yücesin ki;

Avuçlarında mavi gökyüzü,

Eğiliyorum,

Yıldızlar gibi gücün önünde?

Hali hakikatimi anlattım hep sana

Kabul ediyorum artık,

Hikayeni okuduktan sonra

Gurbet düşüyor artık bana?

Ayrılık hüznü kirpiklerimde iki damla,

O da kuruyor düşmeden daha,

Hançer olup batsa da kalbime

Karanlıkları yırtan sevda çığlıklarım,

Bitmeyecek ince sızısıyla

Gitmeliyim senden çok uzaklara,

Hem de seni hiç yaşamamış gibi

Ölüm gibi kaybolmalıyım

Sessizce,

Silmeliyim, sana dair ezberimdeki bütün düşleri?

Dönmemek üzere

Kaf dağı ardına bırakmalıyım bütün ümitlerimi,

Mutlu olacaksan

Çiğnediğin sokaklara

Binbir taştan biri gibi döşesinler

Nalan yüreğimi?

Elbette bu bir veda değildir sana,

Bir eylül esintisine bırakıyorum ten kokunu?

Yorulmayı göze aldım

Derin bir iç çekişle,

Benden toz edip uzaklaştırdığın

Toplayabildiğim aklımla

Dönüyorum gerilere,

Seni tanımadan önceki bir zamana;

Nefesinin olmadığı,

Unuttuğum,

Rüyasız bir hayata,

İmkansıza,

Başlıyorum dönüş yolculuğuna

Sen olmadan tek başına?