Afet-i devran;

Göz alıcı halin muhteşem

Hangi uzağa gitsen

Işıltılı yıldızsın

Ruhunla cezbediyorsun?

Çağıran güzelliğini seyretmek yetmiyor artık

Merakım öylesine büyüyor ki,

Dokunmak istiyorum tılsımına,

Değse diyorum, sevse tenini ellerim,

Biter mi renklerindeki büyülerin?

Yoksa kızıl ışığının şiddetine kapılıp,

Yok olur,

Kaybolur, ben mi giderim?

Bazen yükseldiğimi hissediyorum gökyüzüne,

Sıcaklığın götürüyor çekiyor hayaline;

Çekingen, ürkek geliyorum bir yıldız mesafesi uzağına

Öylesine derin bir sessizlik var ki; gecenin karanlığında

Göz bebeklerimi kamaştırıyor bakamıyorum ışığına,

Dayanılmaz arzular kıvılcım olup sarıyor,

Sarıyor her yakınlaşmada daha da çok bağlanıyor

Daha çok sokulmamı,

Bir nefes kadar yakın,

Belli ki dayanılmaz ışığın

Maşrıkla mağrip birleşsin istiyor?

Titriyor, korkuyorum yaklaştıkça artıyor heybetin,

Dalga dalga yayılıyor tebessümün,

Mest oluyorum

Avuçlarıma sığdırabilsem

Yüzündeki tebessümleri

İçsem içebilsem de

Abı hayat çeşmesi gibi sonsuzluğuna ersem?

Işığına hayran

Gözlerinde mutluluk denen muammayı fasılasız arıyorum?

Tutabilsem diyorum

Sığdırabilsem, alsam koynuma

Mutluluk denen o ışıltıyı,

Sınırsız sevsem

Sabırla okşayabilsem,

Ve zamanlar dursa

Seninle yaşamak buysa

Bir alemi masalda

Işığında kaybolup gitsem

Cennetin gülleri gibi sonsuzluğuna ersem?