Özlemimiz bitmiyor,

yaşamamış olsak da dün…

Yokluklarda oğuşan ellerimiz

daha bir sıcaktı dün…

Evler daha soğuktu, yataklar ayaz

tutuşuyordu bedenler ateşti dün…

Uzayıp gidiyor dünler

bayramlarda dilimizde

bir başka anlam kazanıyor sevgiler

dostlar meclisinde…

Hep hatırladığımız

düne dair akılda kalan;

hep bir tebessüm ve bir gülümseme…

Bir özlem yaşıyoruz dün ile ilgili içimizde…

Yanlışlar, hatalar unutuluyor

sevgiyle anılıyor bayramlarda…

Yaslarımız da olsa

kaybettiklerimiz hep dünde

güzel anılarda…

Hırslarımızı, kaygılarımızı,

unutuyoruz kırgınlıklarımızı

dünü yaşıyoruz yeniden bayramlarda

yeşeren umutlarda

kalbimizde sakladığımız mutluluklarda…

Evet bugün bayram;

hasretimi bıraktım bir yana

ben de dünü anlatıyorum Sana…

Dünden bir gündü;

Seni gördüğüm o ilk günü hatırlıyorum…

Mahcup, tebessüm eden yüzünle,

pembe bluzunu, kot eteğini…

O zaman da şaşırmıştım,

söyleyememiştim söylemek istediklerimi…

Yanında mı oturmalıydım, karşında mı?

Ayak ayak üstüne mi atmalıydım?

Öyle güzeldin ki;

arkaya toplamıştın saçlarını…

Dündü o gün…

Ve o günden sonra

ne Sen Sen oldun, ne de ben…

Bugün yok artık o dün…

Çok özlüyorum dünü…

Tek bir günün bir kaç saatinde

sadece yüzüne bakarak,

şaşkın, ne söylediğini bilmeyen

kimi zaman titreyen ben…

Dünde kalan o bir kaç saat

anlatılamaz, anlaşılamaz

Sana ebedi bir bağlılığın

bir hikayesi olarak dünde kaldı…

Bugün bayram;

şimdi Sen çok uzaklardasın;

hüznünü aldım

mutluluğum yaptım,

sevgimin büyüklüğü kadar

ölesiye kıskandım,

öfkelerinde şaşırdım,

ayrılıklarında ağladım…

Yalnız kaldım,

ismini dağlara haykırdım…

Her umutsuzlukta

bıkmadım

her yeni günde yeniden umutlandım…

Bugün bayram

dün aslında geride kalmış

koskoca hatıra…

Acılar da olsa

istiyoruz hep; dün kirli kalmasa…

Dün gençliğimizdi,

bilmiyorduk bu günü, geleceği…

Pişmanlıklarımız dün için aslında,

küçücük bir sevgi varsa,

bu güne sermaye olacak

taşınacak bir sonraki bahara…

Aslında dün;

bugün tutunduğumuz

yaşama sevincimiz, umutlarımız…

Hatırlıyor musun desem?

biliyorum ki yüksek sesle; sen!…diyeceksin.

Sen aslında hayatımın

bitmeyecek dünüsün…

Pişmanlıklarım da olsan

terk edemeyeceğim geleceğimsin,

bitmiyorsun, biliyorsun ki;

hiç bitmeyeceksin…