O kadar gerçek öyle yakınsın ki;

soluduğum nefes,

yaşadığım zaman, aklımsın…

Ellerin ellerimde ten sıcaklığın,

tek bir dudak dokunuşu, hayatsın…

Dert değil, uzaklarda oluşun

hicran acısı,

adına ne deniyorsa

özlem mi hasret mi yoksa,

yokluğun da olsa;

içinde sen olan

her şey o kadar güzel ki…

Bir türlü duyuramadığım;

sahipsiz yakarışlar,

yoksul, sessiz çığlıklar

hepsi sana diyorum…

Gösteriyorum yıldızları

başa konmamış taçları

hepsi sensin diyorum…

Mecnun’un destanında; Leyla,

Kerem’in sevdasında; Aslı

adını vermişler büyük aşklara…

Kelimelerde tükenmeyen

sihirli hecelerde bitmeyen

bir isim koysunlar bu sevdada

artık sana; Rüya…

Düşümde, düşlerimde

kederlerde, sevinçlerimde

öfkemde, mutluluğumda

o güzel yüzün takılı göz bebeklerimde…

Birlikte daldığımız uykumda

veda etmeden yavaşça

ayrılıyorsun ya seherlerde

kalıyorum sensiz,

sıcağınla yatağımda…

Şarapnel parçalarına dönüyor

darmadağın ruhum…

Hüznüm sonbahar ayrılığını

her gün yeniden yaşarken

içimden asla çıkmıyorsun…

Başlıyorum seni ezbere,

zikrimdesin,

rüzgarların önüne kattığım sesimdesin…

Arzusun,

isteksin,

tenindeki rayiha, dudaklarındaki tebessümle

sen hayatsın…