Geçen hafta sonu CHP Genel Başkanı Sayın Kemal Kılıçtaroğlu Sivas’ta idi. Üç günlük program dâhilinde birtakım toplantılar gerçekleştirdi. Bu toplantılardan biri de Sivas’taki STK başkanlarının, yerel basın mensuplarının ve kanaat önderlerinin katılımıyla gerçekleşti.
Toplantıya davet edilen STK başkanları ve kanaat önderlerinin çoğunluğu milliyetçi-muhafazakâr çevrelerin temsilcileriydi. Bu da toplantının konjonktürel siyasal gelişmelere dair milliyetçi- muhafazakâr çevrelerin görüşlerinin öğrenilmesine, bu çevrelerin nabzının tutulmasına yönelik bir amaç taşıdığını göstermekteydi.
Birkaç gün içinde gerek yerel basın organlarında gerekse sosyal medya hesaplarında söz konusu toplantıya dair bazı haberler ve görseller paylaşıldı.
Bu aşamadan sonra Sivas’taki Türk milliyetçilerinin bazıları arasında bu toplantıya katılmanın doğru olup olmadığı hakkında bir usul tartışması yaşandı.
Toplantıya katılanları eleştirenler, Türk milliyetçiliğinin ve bunun özel adı olan Ülkücülüğün mensuplarının böyle bir toplantıya katılmış olmasını usul bakımından yanlış bulduklarını; Ülkücülerin en eski muarızlarla birlikte hareket etmek yerine birlikte hareket etmeleri gerektiğini dillendirdiler.
Toplantıya katılanlar da ülkedeki kutuplaşmayı önlemeye, farklı siyasal fikirlerin mensuplarının memleket ve milletin çıkarları doğrultusunda bir araya gelmelerine vesile olan bu etkinliğin eleştirilmesi şöyle dursun, cesaretlendirilmesi gerektiğini ifade ettiler.
Türk Ocakları Başkanı sıfatıyla bu toplantıda bulunanlardan biri olarak ben toplantının usul tartışmalarının ötesine geçerek esas yönünden değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum.
Milliyetçi-muhafazakâr çevrelerin mensupları akıllarındaki her soruyu ve Sivas’a dair taleplerini CHP Genel Başkanına yönelttiler. Türk Milliyetçileri kendi aralarındaki sohbetlerde bile kurmakta tereddüt ettikleri eleştiri cümlelerini Sayın Kılıçtaroğlu’na hitaben kurdular; o da bunlara açık yüreklilikle cevap verdi.
Sekiz-on ay sonra yapılacak Cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde Ülkücülerin –en azından bir kısmının- hassasiyetlerinin ve beklentilerinin ülkenin önemli siyasal partilerinden birinin genel başkanına iletilmiş olmasını, usul tartışmalarından daha önemli bulduğumu belirtmek isterim.
Ayrıca, Sivas Demir Çelik Fabrikasına ve Organize Sanayi Bölgelerindeki teşvik ayrımcılığının giderilmesine dair toplantıda dile getirilen taleplerin birkaç gün sonra CHP Meclis Grubundaki toplantıda Genel Başkan tarafından kamuoyunun gündemine getirilmesi ve CHP’nin iktidar ortaklarından biri olması durumunda Sivas’ın bu problemlerinin çözümüne öncelik verileceğine dair taahhütler de Sivas adına birer olumlu gelişme diye değerlendirilmelidir.
Bir kere daha ifade edeyim ki bu toplantı, farklı siyasal geleneğin mensuplarının birbirini anlamaya, fikirlerini birbirine aktarmaya katkıda bulunması yönüyle olumlu bir girişimdir ve bence “Usul, esasa mukaddemdir.” düsturuna feda edilemeyecek kadar da faydalı olmuştur.
