Halk hikâyeleri atasözleri için önemli bir kaynaktır. Bugün halk hikâyesi metinleri arasında binlerce atasözü tespit edilmiştir. Halk hikâyelerinde atasözleri daha çok eğitici konular işlenirken verilir. Aşağıda atasözlerinden örnekler sunulmuştur.

“Arayan Tanrısın da bulur belasını da bulur.” (Görkem 2000: 222).
“Yahu bizim atdığımız daş gurbağayı ödemir. ” (Türkmen-Cemiloğlu 2009: 536).
“Meşhur darb-ı meseldir ki: Deryaya düşen yılana sarılır.” (Boratav 1946: 240)
“ Gemisini gurtaran gaptandır.” (Aslan 1990: 102).
“Devletlü, her geceyi kadir bil, her kişiyi Hızır bil. “ dediler (Şimşek 1987: 208).
“Hırhız evden olirsa, öküz bacadan da çalınir.” (Sakaoğlu vd. 1999: 23).

Ayrıca, hikâyelerde anlatıcının yaşadığı bölgeyle ilgili birtakım örf ve âdetlere, kültürel özelliklere rastlanabilir. Özellikle doğum, evlenme ve ölüm âdetlerinde metnin aslına bağlı kalınmayıp kaynak şahsın bildiği şekilde anlatılır.

“…Hayırlı olsun diye hokkabaz, davulbaz, oyunbaz, o günkü gün, ahşama kadar, Tifliz’in içerisi baştanbaşa seslendi. Gençler, çok oyunlar oynadi. O gün, perşembe gecesi idi, iki âşığı muradına verdiler.” (Türkmen 1974: 241).