Başkalarının hakkını gasp eden, yetim ve öksüzün hakkını yiyen ve kimseler zalim kimselerdir. Zalimler güçsüz ve mazlum insanların hakkını yiyerek varlık sahibi olurlar ve kimseni gözünün yaşına bakmazlar. Onların içinde en ufak bir sevgi yoktur, onların içinde en ufak bir merhamet ve acıma duygusu yoktur. Onların sevgisi sadece kendi yakınlarınadır bu da zalim kimselerin aşırı bencil olduğunun göstergesidir. Zulüm ile abat olanın sonu berbat olur der atalarımız. Bu sözle anlatılmak istenen şudur: Zorbalıkla varlık sahibi olanın sonu kötü olur. Kimsenin hakkını yememeliyiz yoksa bizim de canımızı bir güzel yakarlar. Zorbalıkla hakkı yenen kişi zalimden öcünü alacağı günü bekler ve o gün geldiğinde de mazlum olan kişi zalim olandan intikamını çok acı ve ağır bir şekilde alır. Kimsenin ahını almamalıyız, kimsenin malını kendi malımızı gibi çalmamalıyız. Sonumuzun hazin bitmesini istemiyorsak kendi emeğimiz ile çalışıp kendi kazandığımız helal lokmayı yiyelim. Bu yaptığımız zaman hem zalim olamayız hem de kimse bizden intikam alma duygusu içinde olmaz ve sonumuz da güzel olur. Kul hakkı yemeden, adaletli olarak bir yaşam sürdüğümüz zaman onurlu bir hayat da sürdürmüş oluruz. Öyle zalim insanlar vardır zulüm ile zengin olmuş ama sonu akla hayale gelmeyecek şekilde kötü bitmiştir. Allah hiç kimseyi zalimlikle zengin olan kimselerden etmesin, zalim olanları da ıslah etsin.