Süper Lig'de bir sezon daha sona erdi. Ama bu sezon, bizim için sadece bir bitiş değil, bir çöküştü. Sivasspor’un Süper Lig’e veda edişi, aslında Sivas’ın da kendi değerlerine sırt çevirmesinin hazin bir hikâyesidir.
Bu takım, bu toprakların insanlarının alın teriyle, yiğit duruşuyla büyüdü. Kısa sürede Anadolu'nun gururu oldu. Avrupa’ya açılan bir kapıydı Sivasspor. Şehrin adını uluslararası arenada haykırdı. Ama bugün? Bugün yalnız. Bugün sessiz. Bugün terk edilmiş.
Bakın Sivas Meydanına…. Şampiyon Galatasaray çığlıkları atılıyor. Coşku, tezahüratlar, konfeti yağmuru… Sivasspor ligden düşmüş ama kimsenin umrunda değil.
Sivas’ta, Sivasspor’un yası tutulacağı yerde, başka formaların zaferi alkışlandı. Bu nasıl bir vefasızlık? Bu nasıl bir yabancılaşma?
Sivas, kendine yabancılaşmış bir şehir haline geldi. Kendi takımına değil, başka takımların zaferlerine alkış tutan bir kalabalık olduk. Oysa bu toprakların evladı olan her bireyin yüreği, Sivasspor için atmalıydı. Çünkü bu takım, bu halkın simgesiydi. Fabrikada, tarlada, okulda, kahvede – her yerde konuşulandı. Şimdi ise sessizce toprağa gömülüyor.
Yönetim mi? Onlar da sahipsizliğin bir başka yüzüydü. ‘Para yok’ deyip sorumluluktan kaçanlar, günü kurtarma hesaplarıyla gerçekleri örtbas edenler, koltuk sevdasıyla yanıp tutuşanlar… Takımın kaderi, yöneticilerin koltuk sevdasına kurban edildi. Futbolcuların aidiyeti değil, alamadığı ücretler konuşuldu.
Sivasspor'un gerçek sahibi kimdi bu süreçte? Kim ayağa kalktı? Kim “Bu şehir yalnız değil!” dedi? Tabi ki hiç kimse.
Sivasspor akreditasyonu ile Galatasaray maçına gidip futbolcularla fotoğraf çekinen yöneticiler, Beşiktaşlı olanlar, Fenerbahçeli olanlar…. Bunlar Sivasspor yöneticileri sözde…
Efsane Başkan; Mecnun Başkan… Bu kulübün kaderini değiştiren isim… Şimdi neredesin? Bu sessizliğin bedeli şehrimize ağır oldu.
Peki, bitti mi her şey?
Hayır! Çünkü bu şehir küllerinden doğmayı bilir. Sivas, her zaman dimdik ayakta kalmasını bilen yiğitlerin memleketidir. Sivasspor yeniden ayağa kalkar. Ama bu kez farklı olmalı. Bu kez bir hedefle, bir vizyonla, kalpten gelen bir sahiplenmeyle…
Sivas sahipsiz kalmamalı. Sivasspor kimsesiz olmamalı. Çünkü bu takım bizim aynadaki yansımamızdır.
Yeter ki unutmayalım: Sivas kendine dönerse, Sivasspor yeniden doğar!