Bir sabah daha doğuyor Gazze'nin üstüne…
Güneş bile utangaç artık, parlamaya çekiniyor yıkıntıların arasında.
Çocuklar korkuyla uyanıyor, anneler dualarla… Babalar sessizce gözyaşı döküyor.
Gazze bir coğrafyadan öte; her Müslüman’ın, her insanın yüreğinde sızlayan bir yara artık.

Dünyanın bir yerinde kahkahalar yükselirken, Gazze’de sessizlik…
Ama öyle bir sessizlik ki, içinde bomba sesleri, çığlıklar, kayıplar var.
Bir toprağın bu kadar acıya şahit olması ne büyük bir imtihan…
Ama her taşın altında bir sabır, her yıkıntının içinde bir umut saklı.

Gazze, sadece bir şehir değil;
Onurlu direnişin adı, yıkılsa da eğilmeyen başların sesi.
Bir çocuğun gözyaşıyla sarsılan vicdan,
Bir annenin sessizce sarıldığı şehit evladıdır.

Ve bizler…
Bir şey yapamamanın, sadece izleyebilmenin yükünü taşıyoruz omuzlarımızda.
Ama unutma, dua en büyük silahtır.
Gazze için ettiğin her dua, orada bir kalbe umut olabilir.
Unutma; sessiz kalmak, zulmün ortağı olmaktır.

Bugün Gazze’yi unutma.
Bir mesajda, bir duada, bir yazıda yer ver…
Çünkü bir gün adalet, elbet güneş gibi doğacak.
Ve Gazze, yeniden gülümseyecek.