396- Resulüllah, Hz. Ebu Bekir’e şöyle dua etmesini söylemiş: “Ey Allah’ım! Peygamberin Muhammed’in hürmetine, dostun İbrahm’in hürmetine (veya sırdaşın) kulun Musa hürmetine, kelime ve ruhundan olan İsa hürmetine. Musa’nın Tevrat’ı, İsa’nın İncili, Muhammed Aleyhisselam’ın Furkan’ı hürmetine. Kullarına gönderdiğin bütün vahiylerin hürmetine, yerine getirdiğin bütün kaza ve kaderin hürmetine, senden isteyip dileğine ulaşan kulların hürmetine, fakir yaptığın zenginin, yaptığın fakirin hürmetine veya hidayet ettiğin sapığın hürmetine ihtiyacımı senden istiyorum.

Musa (Aleyhisselam) üzerine inzal buyurduğun ismin hürmetine, Kullarının rızıklarını dağıtmakta rolü olan büyük ismin hürmetine, yer kürenin karar bulması için üzerine koyup ta onda muvazeneyi temin eden ismin hürmetine, göklerin üzerine koyup onların istiklale kavuşmasını temin eden ismin hürmetine, dağların üzerine koydurup onlarda istikrarı temin ettiren ismin hürmetine. O imin ki, Arşın onunla ayakta durmaktadır. İşte onun hürmetine, senin tuhur, Tahir, Tahhar, Samet ve Vitr isimlerimin hürmetine.

O mübarek ismin ki, kitabında senin nezdinde apaçık nurdan inzal buyurulmuştur. Onun hürmetine. O ismin ki, gündüzün üzerine onu koymuş, gündüzün nurlanmasına vesile olmuştur, gecenin kararmasına vesile olmuştur. Onun hürmetine. Senin azamet ve Kibriya’nın, kerim zatının hürmetine. Senden bana Kuran ile onun bilgisini ihsan buyurmanı istiyor ve o bilgiyi etimle, kanımla, kulağımla, gözümle ayrılmaz bir şekilde birleştirmeni senden diliyorum.

Ve bütün bunların hürmetine sende istiyorum ki, kuvvet ve kudretinle benim iskeletimi kendi yolunda çalıştırmış olasın. Çünkü günahtan dönüş ve ibadete yöneliş, ancak senin kuvvetin ve kudretinledir. Ey merhamet edenlerin en merhametlisi olan Allah’ım! (İhya 1. Cilt s. 802)

Ebu Şeyh İbni Hibban “Sevap” kitabında Abdülmelik bin Harun bin Absere den, o da babasından rivayet etti. Hadis aynı zamanda hadisi Münkatidir. Hadisi Münkati ne demektir? Senedin sahabeden sonra gelen kısmında bir veya daha çok râvisi atlanarak rivayet edilen hadis anlamında terimdir.

Hadis diye tertip edilen Duaya baktığımız zaman başta şunu diyelim ki bu sözleri Peygamberimiz söylemiş olamaz. Dua da ki cümle düşüklüklerini ve batıl manaları bir sene medrese de kalmış Mollalar bile söylemez.

Allah’ın bir ismi var ki hangisi olduğunu da açıklamıyor. O isim o kadar büyük ki Allah bütün işlerini ona havale etmiş ve o isim haşa Allaha ortak olmuş. Birçok şey o ismin sayesinde oluyor, rızıkları o dağıtıyor, dünyayı güneş değil o nuru ile ışıtıyor. Gecenin oluşumunu o sağlıyor.

O isim öyle büyük ki her şey onun hürmetine isteniyor. Hele şu Hürmet kelimesi kafama takılıyor. Allah birine hürmet eder mi? Veya şöyle soralım: Büyük küçüğe mi hürmet eder, yoksa küçük büyüğe mi hürmet eder? Halk içinde küçükten hürmet diye bir söz vardır. Böyle iken nasıl olurda Allah kullarına hürmet ederde duaları kabul eder?

Peygamber kimsenin hürmetine Allaha dua etmemiştir. Sahabelerden de böyle ettiklerine ait bir haber gelmemiştir. Hicri üçüncü asırdan sonra başlayan tasavvufçular, kendilerini öyle yüceltmişler ki, Allah yanında hatırlarının olduğunu ve kendilerinin hürmetine Allah’tan istemelerini müritlerine söylemişlerdir.

Burada tuhaf olan ilim ehli içinde ismi en üstte olan İmamı Gazali nasıl bu yanlışlara düşmüş ve bu yanlış manalardan oluşan cümleleri Peygamberimizin Hz. Ebu Bekir’e duası diye İhya kitabına almıştır?