İnsanoğlu, çiğ süt emmiş insanoğlu…

Hata yapar, bir daha hata yapmamaya yemin eder ama yine hata yapar. Diline bir cümleyi pelesenk eder, her hatasında özür diler fakat değişmez. Dilediği özür kurur gider. Önüne iki yol çıkar.

Birincisi hatalarını fark edip düşüncesini değiştirerek hata yapan kendini okyanusun derinlerine gömeceği. Hatasından ders çıkarıp bir daha aynı hatalara düşmemeye gayret edeceği.

İkinci yol ise geleceğini düşünmeyi bırakacak kadar geçmişe takılı kalıp her an her saniye hatalar filmini tekrar tekrar seyredip kendini suçlayıp kendinden nefret edeceği. Geçmiş, hatalarla dolu bir geçmiş, insanın kalbinde dermansız sancılara neden olur. Kahkahalarla güldüğü anlarda gözlerindeki ışık bir anda sönüverir. “Gülmeyi, mutlu olmayı hak etmiyorum”der. Ve buna kendini o kadar inandırır ki öz şefkatini yitirir zamanla. Başkaları yaptığında sorun etmeyeceği şeyleri kendisi yaptığında dünya yanmış gibi davranır. “Zamanı geriye alabilseydim her şey farklı olurdu.”düşüncesi zihnini esir alır. Biliyordur aslında zamanın geri alınamayacağını. Ancak yaptığı hatayı fark edip tekrarlamaktan kaçındığını ispat etmek ister. Malcolm S. Forbes’in “Ders alınmış başarısızlık, başarı demektir.”diye bir sözü vardır. İnsan, ilişkilerinde bazen başarılı olamayabilir. Ama hatasının farkında olmak da bir başarıdır aslında.

Zira ne olursa olursa olsun, ne yaşanırsa yaşansın bir kere dönüp “ben ne yaptım” diye sormayan insanlarla dolu bir toplumda yaşıyoruz. Kimse kusursuz değildir. En büyük kusur da kusursuz olduğun zannına kapılmasıdır. İnsan bazen “Özür dilerim.” cümlesini gururuna yedirip söyleyemez.

Ancak hatasının farkında olup diline, eline, düşüne dikkat ederek özürünü uygular. Ve bu da ilişkilerinde daha faydalıdır. Aksi takdirde diline “özür dilerim”i pelesenk edip tavırlarında değişim göstermediğinde ilişkideki güven de sarsılır, beklenti de azalır. Önce kendimize sonra da ilişkilerimize iyilik yapmak istiyorsak kendimizi sorgulayabilmeli, hataların farkında olmalı ve değişme cesaretini gösterebilmeliyiz.