Ahilik… Selçuklu’dan Osmanlı’ya Anadolu’nun ticaret, sanat ve ahlak harcı. Sadece meslek öğreten değil, insana insan olmayı öğreten bir sistem. Bugün ise bu büyük kültürden geriye kalan tek şey, her yıl Ahilik Haftası’nda yapılan törensel masallar ve bir tabak pilav!

Kürsülerden ballandıra ballandıra ahilik anlatılıyor. Birlik, beraberlik, dürüstlükten dem vuruluyor. Ama kimse dönüp bugünün esnafına bakmıyor. Gerçekleri söylemek gerekirse bugün Sivas’ta sanayiye yolunuz düşerse 5 liralık hizmet için 50 lira isteyen esnafa rastlamak işten bile değil. Çarşıda 3 liralık malı 10 liraya satan, müşteriye hatalı ürünü bile bile verip sonra da sırtını dönen esnafın varlığı kimsenin umurunda değil.

Ama Ahilik Haftası’nda pilav kaynatıp kaşık sallamaya gelince herkes bir anda ahilik neferi kesiliyor! Ahiliğin özü kaşıkta değil, vicdanda aranmalı. Ahilik “müşteri velinimetimdir” derken bugünün bazı esnafı müşteriyi nasıl yolunacak kaz görür?

Daha da acısı, esnaf odaları ve temsilcilerinin bu rezalete sessiz kalmasıdır. Onların görevi sadece protokolde boy göstermek, kürsüde methiyeler dizmek değildir. Yanlış yapanı uyarmak, denetlemek, disipline etmek zorundadırlar.

Sivas esnafı kendine gelmeli! Ahilik, sahtekârlıkla, fırsatçılıkla, dolandırıcılıkla bağdaşmaz. Helal kazancın, dürüst ticaretin, ahlaklı mesleğin adıdır. Bugün bu değerleri hiçe sayanlar sadece kendilerini değil Sivas’ın onurunu da lekeliyor.

Ahilik pilavıyla karnımız doyar belki ama vicdanımız asla!