-Bak, sen kadınsın, böyle işlere bir daha burnunu sokma, dedi.
-Tabi seni kurtardım değil mi, dedi.
Baba, dedi Köroğlu'na. Orda hasta sayrı olanlar varmış. Biraz onlarla eğlence yaptım. neden gönderdin bunu?
-Baba, vallaha yalan. Öldürüyorlardı deynekle. Ben vardım kurtardım, dedi kız.
Eyvaz buna sinirlendi, nerdeyse kafasını kesecek. Köroğlu, Eyvaz'ın sinirlendiğini anladı.
-Eyvaz'ım, dedi. Olur oğlum. Bu yolculuğumuzda ben de savaşacağım, Şirin Döne de, Güllü Yesemen de, sen de döğüşeceksin. Burda kadın erkek diye birşey yok, dedi. Biz dört kişiyiz, kim fırsat bulursa o döğüşecek.Buralar nere, biliyor musun sen buraları?..
Uzatmayalım, Yemen'e girdiler. Yemen Bey'i baktı ki Köroğlu'nun yanında adamı yok, askeri yok. Eyvaz'la ikisi gidiyor.
-Ulan Hoylu'nun mezarını yola kazdırdım. Bunların mezarını da buraya kazdıracağım, dedi.
Yemen halkını saldırttı şimdi arkadaş. Bey yanlarında vardılar. dedi ki:
-Ulan Bey, erkek misin sen, dedi.
-Erkeğim efendim
-Ulan oğlum burda benim yanımda kadınlar var. Eğer sen erkeksen bana şöyle bir ev göster. Ben kadınları ve eşyaları eve bırakayım. Eyvaz'la ikimiz girelim meydana, dedi.
-Haklı dediler. Beyim böyle olmaz.
Köroğlu'na bir ev gösterdiler. Yiyecek, içecek ufak-tefek kervanını ve kızları eve bıraktılar, kapıyı kilitlediler.Eyvaz'la ikisi girdiler savaşa. İki saat savaş ettiler.Akşam oldu.
-Tamam, dediler. Yarın sabah, gün doğmadan başlayacağız.
Fakat Eyvaz yedi-sekiz yerinden yaralandı, her tarafından kan akıyor. Sarardı soldu. Atın üstünde zor geldi eve. Eyvaz'ı yatağa yatırdılar.Ne kadar ilaç, merhem varsa, hepsini sürdüler. İnliyor Eyvaz. Köroğlu'nun bıyıkları indi aşağıya. Şam'a yetişme umudu kalmadı.
-Döne!
-Buyur beyim.
Sazımı bana getir, dedi.
Gece yarısı geçti, iki de bir varıyor öpüyor, okşuyor, kokluyor, gittikçe nefesi aşağı düşmeye başladı.

Aldı Köroğlu:

N'oldu bre Eyvaz n'oldu?
Yatağına kanlar doldu.
Demirç'oğlum gerek oldu.
Ölüyor Eyvaz'ım ölüyor oy...

Yasak oldu mezer guyusu,
Nerde galdı alatın seyisi,
Çamlıbel'de Kenan dayısı,
ÖlüyorEyvaz ölüyor oy...

Elime geldi böyük sazlar,
Ötüşüyor gumrular gazlar,
Şimdi dul galacak kızlar,
Ölüyor Eyvaz ölüyor.

Goç Köroğlu'm türkü söylesin,
Sesim Çamlıbel'i boylasın,
Allah yardım eylesin,
Galıyor Eyvaz galıyor oy...

Gardaş sabah yaklaştı. Şirin Döne'yle, Eyvaz'ın hanımına dedi ki:
-Erkekliğin sırası, kılıcınızı, okunuzu,yayınızı hazırlayın. Sabah güneş doğarken savaş yapacağız.
Eyvaz saat saat düşüyor. Sabah tam yaklaştığı zaman Eyvaz'ın al atına bindi Eyvaz'ın hanımı. Köroğlu, Kırat'a, Şirin Döne de keni atına bindi. Köroğlu:
-Eyvaz biz gidiyoruz, dedi.
O anda baygın halden bir ayıktı ki, vücudunda ağrıyan, inciyen, yara-bere hiç bir şey kalmamış. Her tarafı çelikgibi. Kalkana kadar, gördü ki, kendinin atıyla gidiyor hanımı.
-Çabukgeri dön, dedi. Ben sana demedim mi, "Bir daha bu işlere karışma." diye.
-E...Eyvaz'ım ne yapayım? Sabaha kadar senin başını bekledik, sen ölüyordun. babanı da göz göre göre öldürtmem, dedi.
Eyvaz atına bindi. Cenab-ı Allah Eyvaz'a bir güç vermiş ki, Çamlıbel'dekinin on misli fazla. Başladılar savaşa. O gün akşama adar devam ettiler. Yemen Bey'i teslim oldu. dedi ki:
-Tamam Köroğlu. benim seninle savaş edecek gücüm yok. Aslında ben cahillik ettim. Yürü yoluna asker istiyorsan, sana güç vereyim.
-Hayır, dedi. Benim yardımcım Allah olsun.
-Yalnız sana birşey söyleyeyim Köroğlu. Sen bu yolların acemisisin. Seninle dost oldum. Bir gün yol gittikten sonra, Şam'ın bir buçuk gün berisinde Hind Arapları var. Bunlar döğüşten kaçmaz. Bunlar kadın esir eder. Gördükleri kadını esir ediyorlar. Bu kızları senin elinden alırlar. Bu yol çok tehlikeli. Başka yoldan gitsen iyi olur.
-Yahu ben başka yol bilmiyorum. Bildiğim bu yol.
-Sıkıştığın an bana haber gönder.
-Oğlum ben seni nereden bulacağım? Bu Hind Arapları nasıl birileri?
-Efendim, bunlar halis Arap, dedi. Çatalyürek. Bunlara kendini acındırarak yalvarırsan çok merhametli olurlar. Ama sert konuşursan, aman vermezler. Bilhassa bu kızları gördükleri zaman, hiç bırakmazlar. İmkânı yok alırlar, dedi.
-Sür Eyvaz atını dedi, Köroğlu.
Devam ettiler. Bir gün yol gittiler. O gece bir dağda kaldılar. Yattılar. Gece rüyasında Köroğlu, bu sefer de kendi yaralanıyor; çok perişan halda. Sabah kalktı, Eyvaz'a:
-Bu işin tadı yok. Ama ölüm var dönüm yok,dedi. Devam ettiler, öğlen oldu, bir ovaya geldiler. Orda bir şehir. Dedi ki:
-Eyvaz oğlum!. Bu şehre uğramıyalım.
Şöyle bir baktılar ki, bir nahırcı, önünde sürü, kafası "dan yıldızı " gibi parlıyor. Bir Keloğlan.
-Ulan oğlum! Burası neresi?
-Burası Hind Arapları.
-Nerde bunlar, ne iş yaparlar?
-Efendim! Bunlar bir buçuk günlük geride Yemen var. Yemen'de bir gündüz, bir geceden beri Köroğlu Yemen Bey'iyle savaş ediyormuş. Yanında bir Eyvaz'ı ve iki tene de kız varmış. bunu duydular, ne kadar asker varsa yolun kenarında bunları bekliyorlar. Adamları öldürüp kızları alacaklar.
-Oğlum, ne kadar var bunlara yetişmemize?
-Efendim bir saate kalmaz, varırsınız, dedi. Şu görmüş olduğunuz kalabalık, onların kalabalığı.
-Sür Eyvaz atı, dedi.
Sürdüler. Adamlar kendilerine doğru gelmeye başladı.
Eyvaz'a dedi:
-İndir kervanı!
İndiler, çadırları kurdular. Adamlar geliyor. Köroğlu çekildi şöyle çadırlardan elli-yüz metre dışarı çıktı. Önde bir adam geliyor ki, ne mutlu Demirçioğlu'na, Deli Hoylu'ya, Kabırasığmaz'a. Çok babayiğit bir adam.

Aldı sazı bakalım Köroğlu:

Arap gardaş gel senlen bir olalım
Kılıcı kınına koyalım
Öpüşek gardaşolalım
Gıyma Arap benim canıma oy...

Arab'ın yan tarafındaki adam dedi ki:
-Çek şu atın başını! Ne diyor adam dinlesene, dedi. Bu adam Ermeni değil yahu! Hem de bu adamdan korkacaksın. Adam kılıç, gürz, yay almamış.çekilmiş çadırını kurmuş, oraya. seni beni yumruğuyla öldürür bu adam. Kendine güvenmese yola çıkmaz, dedi.
Arap korkmaya başladı, arkasından kaçırıyor.
Dedi ki:
-Gerçekten yahu! Bıyığına baksana.Üç kere kulağına dolamış, uçları da ayakta duruyor. Ulan Köroğlu bu olmasın yahu?!
-Köroğlu mu?
-He!...
Yanındaki adam bir kaçtı amma...
-Nereye kaçıyorsun?
-Ulan Köroğlu gelmiş, şuraya oturuyor, dedi.
Amma ordaki adamlar gerisin geriye kaçmaya başladılar. Köroğlu'nun ünü var yahu! Arap orda takım taşı gibi kaldı. Tek başına orda Köroğlu'na bakıyor.

Eyvaz'ım gayfasını içiyor,
Benim gücüm kalmadı vaktım geçiyor,
Arap askerin kaçıyor,
Gel Arap gel gardaş olalım.

Goç Köroğlu bana n'oldu?
Arap yalınız galdı,
Demirçoğlu'm gerek oldu,
Gıyma Arap gıyma canıma oy...

Eyvaz çadırdan çıkıverdi. dedi ki:
-Yahu baba sana ne oluyor?
Adam bakıverdi ki, gardaş, Eyvaz. Ne mutlu Köroğlu'na. Adam attan inene kadar, Köroğlu'nun elinden ayağından öpmeye başladı. Dedi:
-Efendim, emir buyur. Ben de senin bir kulunum. Ne emredersen onu yapayım.
Dedi ki:
-Oğlum! Emrim hiç bir şeyim yok. Az daha bir elimle iki gözümü çıkarıyordum, dedi. Bu şimdi bana karşı gelir, yazık bir müslüman öldürürüm burda da, yüreğime derd olurdu, onu düşünüyorum, dedi.
-Aman efendim, ben senin Köroğlu olduğunu bilemedim. Kusuruma bakmayın, dedi. Nereye gidiyorsun? DEVAMI YARIN