Bir ülke düşünün. Burada hakikat kimsenin umurunda değil. Gerçekler artık ağır bir yük ve kimse bunu sırtlamak istemiyor. İnsanlar ideolojilere değil, kişilere göre hareket ediyor. Doğruyu değil liderini savunuyor.

İktidar elindeki gücü sıkı sıkıya kavramış, halkın beklentilerini duymazdan geliyor. Yönetmekten çok buyuruyor. Her söz bir emir, her itiraz bir tehdit. Yasalar adaletin terazisini değil, yönetenlerin iradesini tartıyor. Ekonomi çökmüş, vergiler boğaz sıkıyor, gençler umutsuz… Ama sarayların ışıkları da sönmüyor.

Peki ya muhalefet? Onlar nerede?  Onların da tek bildiği şey iktidara muhalefet etmek. Memleketin sorunlarına çözüm üretmek yerine her şeyi iktidarın zıttı olmak üzerine kuruyorlar. Halkın açlığı, yoksulluğu, çaresizliği… Bunlar sadece slogan malzemesi. Gerçek çözüm kimsenin derdi değil.

Halk çaresiz, sıkışmış, unutulmuş durumda. Geceleri yüksek faturaları düşünüyor, gündüzleri düşük maaşları. Ama kimse ona bakmıyor. Kimin umurunda ki? Seçimler gelip geçer, koltuklar el değiştirir, nutuklar atılır. Ama sofralar hep eksik, cepler hep boş, umutlar hep yarım…

Burası Gölgeler Cumhuriyeti… Burada hakikat sadece ışıkta görünür. Ama ne yazık ki ışık, hep yukarıda yanar aşağıya hiç inmez.