-Gönül cemaat ise, imamda aşk olur. Tüm zenginliklerin kaynağı gönüldür. Aşktan mahrum gönlün kışları sert olur. Gönül adamı, niyetini rahmet suyuyla yıkamalıdır.

-İnsanları ihtiyaçları değil, ihtirasları yönetir. Kalp deniz gibidir, dil ise sahildir.

Kalbimizde ne varsa sahile de o vurur. İnsan umutlarıyla yaşar, gönlündekiyle yaşlanır.

-Hakikatin sustuğu yerde, nizamın mizan terazisi bozulur. İnsan ne zaman susar bilir misiniz? Varlığından güç alacak gönül dostu bulamadığında...

-Gönül taşla kırılmıyor azizim... İnsanlar eskiden sanatlarının ustasıydı. Günümüzde ise kalp kırmanın ustası olmuşlar. Dilde dökülmeyen sözler, kalbin en ağır yüküdür. İffetli yalnızlıklar, iffetsiz dostluklardan daha iyidir. Kaliteli insan tercih edilir, diğerleri tercih eder...

-Abdurrahman Karakoç ne güzel söylemiş:

Beden ölür, çürür, cana bakın siz.

Kim kiminle yürür, ona bakın siz.

Bırakın dönsün dönme dolaplar,

Haktan, hakikatten yana bakın siz.

 

-Gönül bir sırçadan bir saraydır. Gönül gözde temaşa arar. İnsan, muhabbetine düştüğü dostun gönlüne post serer. “En güzel göz, gönül gözüdür. “Gözden ırak olan gönülden de ırak olur.” Zira göz sevdiği gönle akar. Gözü tok olanın pekâlâ gönlü de tok olur...

-İnsanın en sağlam bağı, gönül bağıdır.

Tasavvufun özü de sözü de gönüldür.

-Arif olanlar bilirler ki; gönül Hakk’ın durağı, Çalap’ın tahtıdır. Gönül yıkanlar ise iki cihanın bedbahtıdır. Zira, gönül Kâbe’dir.

-Gönül, Musa’nın Allah’tan vahiy aldığı Tur dağıdır. Bütün okunan dersler Hakk’ın ezelde gönül levhasına yazdığı varaktandır. Gönül, miski amberin sunulduğu tahttır. 

-Topluma mal olmak isteyenin bulundurması gereken meziyetlerden bir tanesi de “gönül adamlığıdır.”  Hakk’ın ve halkın gönlünde olabilmenin yolu da “gönüllere adanmışlıktan geçer.

-Gönül adamlığı hırka giymekle olmaz... Gönül neferleri, bir gönül tamir etmeyi, Kâbe’yi ziyaret gibi görmeyi bilenlerdir Vesselam.