Yüce Mevlâmız, insanoğluna, anne-babasına iyi davranmasını; önce Allah Teâlâ´ya sonra da ana-babasına şükretmesini (Lokman,31/14) emretmiştir. Çocuğu dokuz ay 10 gün karnında taşıyıp besledikten ve doğurduktan sonra, ona iyiyi, doğruyu, edebi, saygıyı, paylaşmayı, iyilik yapmayı, Kur´ân´ı, günahı-sevabı, Allah korkusunu ve sevgisini ilk öğreten annedir. Evlâdının da O´na iyi davranması kadar gerekli bir şey olabilir mi ? ?İnsana da, anne-babasına iyi davranmasını emrettik. Annesi onu her gün biraz daha güçsüz düşerek karnında taşımıştır. Onun sütten kesilmesi de iki yıl içinde olur. (İşte onun için) insana şöyle emrettik: ?Bana ve anne-babana şükret. Dönüş banadır.´ ?( Lokman,31/14)
Ana kucağı sevgi, şefkât, güven ve sığınak yeridir. Ana-baba, maddi ve manevî tüm hizmetleri-yardımları karşılıksız olarak yapan, dünyanın en fedakâr insanlarıdır. Anamız- babamız; evlâdının, büyümesi, her yeni gördüğü ve yeni tanıdığı varlığı öğrenmesi için;eğitimini-öğrenimini yapması, bir meslek sahibi ve bir iş sahibi olması için; sağlıklı bir şekilde kalması ve hayata atılması için; nihayet evlenip bir aile, bir yuva kurması için; daha sonra da ailesiyle beraber mutlu olabilmesi, darlık-kıtlık-yokluk çekmemesi için maddi-manevî ellerinden geldiği kadar, fedakârca, karşılıksız şekilde yardım eden büyüklerimizdir.
Her ne yaparsak yapalım onların haklarını ödeyemeyiz. Bu bakımdan hiç olmazsa kalplerini kırmamalı, üzülmelerine sebep olmamalı, Kur´ân-ı Kerim´deki Yüce Allah´ımızın buyruğu ile, onlara ? Öf?!? bile dememeliyiz.
ALLAH´A ULAŞ
Saygı duy erenlere,
Allah´a ulaşırsın!
Uyma hiç cahillere,
Belaya bulaşırsın!
Sevgi göster dostuna,
Sen de sevgi görürsün!
Otur âlim postuna,
Su üstünde yürürsün!
Saygılı ol eşine,
Muhabbeti bulursun,
Resul girer düşüne
Daim mutlu olursun!
Peygamber davet eder,
Asil, güzel olana,
Pirler yardıma gider,
Dürüstce yol alana.
Oytan, sesin sımsıcak,
Nasihatı söylersin!
Herkese açtın kucak,
Bilenler az n´eylersin!