Beybazıd-ı Bestami Hazretleri, Mekke´ye hacca gider; Kâbe-i Muazzama´yı tavaf eder, Hac farizesini tamamlar; Kâbe´nin duvarına dayanmış dua etmekte iken, elinde bir çok yular ile bekleyen bir kişiyi görür. Bunun şeytan olduğunu anlar ve :-Sen ne arıyorsun burada; Allah´ın evinde ne işin var? diye sorar. İblis:- Ben tekkede de, Mekke´de de bulunurum; benimkiler (benim hakim olduğum insanlar) tavaf ediyorlar da onları bekliyorum, der. Beyazıd-ı Bestami Hz. :- Ben de var mıyım onların içinde? diye sorar. Şeytan gülümseyerek, küçümseyerek bakar ve :- Sen onların arasında yoksun; ben sana yularsız da binerim der. Beyazıd-ı Bestami Hz., Haccını ifa ettikten sonra köyüne gitmek üzere yola revan olur. Bir yerde konaklar; akan suyun kenarında abdest alır, namazını kılar, dinlenir. Bakar ki derenin karşı tarafında bir ağacın altında ak sakallı, ihtiyar birisi oturuyor. Selam verir ve burada ne yaptığını sorar. Yaşlı adam:- Hacdan geliyorum, köyüme dönüyorum, fakat gözlerim iyi görmüyor, şu dereyi geçemiyorum der. Beyazıd-ı Bestami Hz., kendisine yardım edebileceğini söyler ve sırtına bindirip dereyi geçirmeye başlar. Tam derenin ortasına geldiği zaman, sırtındaki seslenir:- Ben sana yularsız da binerim dememiş miydim ?.
KOŞAR MEVL´YA!Gönlüm âşık olduğunda,Uçar Mevlâ´ya Mevlâ´ya,Ruhum özgür kaldığında,Uçar Mevlâ´ya Mevlâ´ya!
Zayıfından oburuna,Herkes yatar kabirine,Bu dünyadan öbürüne,Geçer Mevlâ´ya Mevlâ´ya!
Göçmen kuşlar sıralanmış,Kanatları paralanmış,Yürekleri berelenmiş,Göçer Mevlâ´ya Mevlâ´ya!
Güz-kış geçer, bahar gelir,Güneş sıcak karlar erir,Doğaya çiçek serilir,Açar Mevlâ´ya Mevlâ´ya!
OYTAN´ım yazık, bîçare,Bulamaz derdine çare,Sığınır biricik Yâre,Koşar Mevlâ´ya Mevlâ´ya!