Hintli bir yaşlı usta, çırağının sürekli olarak bir şeylerden şikayet etmesinden bıkmıştı. Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi. Hayatındaki her şeyden mutsuz olan çırak döndüğünde, yaşlı usta o´na bir avuç tuzu bir bardak suya karıştırıp içmesini söyler. Çırak ustasının söylediğini yaptı, ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı. ?Tadı nasıl ?? diye soarn ustasına, öfkeyle ?Çok tuzlu!? diye cevap verir.
Usta, gülümseyerek çırağı kolundan tutup sessizce az ilerdeki gölün kenarına getirip, çırağına, bu kez de bir avuç tuzu göle karıştırıp gölden su içmesini söyledi. Çırak söyleneni yaptı. Aynı soru ile karşılaştı: ?Tadı nasıl? Tuzun tadını aldın mı?? Çırağın, tuzun tadını almadığını, normal su olduğunu söyleyince, usta, gölün kenarına diz çöküp oturan çırağın yanına oturur ve:
- Hayattaki ıstıraplar tuz gibidir, ne azdır ne de çok, ıstırabın miktarı hep aynıdır! Ancak bu ıstırabın miktarı neyin içine konulduğuna bağlıdır. Istırabın olduğunda yapman gereken tek şey, ıstırap veren şeyle ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı bırak, göl olmaya bak!? der.