Öncelikle bu husustaki fikirlerimi beyan ederken şahsımın alanı olmaması hasebi ile eğitim/rehberlik hizmetleri başta olmak üzere ilgili alanlarda görev yapan herkesin affına sığındığımı belirterek tespit ettiğim görüşlerimi takdirlerinize sunacağım.
Bireylerin eğitim hayatının başladığı ana sınıfı başta olmak üzere, ilkokul, ortaokul, lise eğitimi konusunda stratejik planlamaların gerekliliğini belirttikten sonra üniversite eğitimi konusundaki fikirlerimi farklı bir detayda görüşlerinize sunacağım.
Her yıl dünyaya gelen çocuklarımızın sayısı ve kayıtları ilgili kurumlarımızca tutulmaktadır. Eski dönemlerde olduğu gibi teknolojik elverişsizlikler bulunmamakla birlikte, her türlü kayıt içeren teknik ekipman kurumlarımız nezdinde mevcuttur.
Bu şekliyle her il ve ilçeler başta olmak üzere eğitim kurumu olan belde ve köylerimizde dünyaya gelen ve yaşayan birey kayıt sayısınca yeteri kadar derslik ve eğitmen ile diğer yardımcı hizmetler sayıları İstatistik Kurumlarımızca daha net şekilde tespit edilmeli ve akabinde her çocuğumuz eğitim çağına geldiğinde her türlü kurumsal altyapı hazır durumda olmalıdır.
Mesleki verimliliğin sağlanabilmesi açısından hepimiz artık öğrenim çağındaki bireylerimizin ortaöğretim dönemlerinden itibaren en doğru rehberlik hizmetleri ile meslek popülerliği değil kendi şartlarına en uygun meslek tercihi yaparak hem kendisinin hem de hizmet ettiği meslekte hizmet alan bireylerin mutlu olmasını sağlamak elzem olacaktır.
Ancak tespitlerimden yola çıkarak üzülerek ifade etmek isterim ki; ülkemizde yaşanan en ciddi sıkıntı, mesleklerin icra edilmesi anlamında bireylerin yetenek ve yeterliliklerinin değerlendirme ve tasnife tabi tutulmaması, sadece mesleki popülerliğinin ön plana çıkarılarak birçok hatalı mesleki tercih yönlendirmesinin yapılmasıdır.
Gelişmiş tüm ülkelerde bireylerin mesleki tercihleri ile tercihleri için zaruri olan fakültede eğitim alması sınav yöntemi ile değil, ilkokuldan itibaren eğitimcilerin gözlemleri ve referansları ile doğru neticelere taşınır iken bu konuda ülkemizde de ciddi hazırlıklar yapılmasına rağmen henüz bu yöntem ile bireylerimizin meslek tercihleri belirlenebilen seviyede değildir. Umut ettiğimiz husus aynı durumun ülkemizde de gelişmiş ülkeler seviyesinde hakkaniyete uygun olarak icra edilmesidir.
Hepimizce de malum olduğu üzere, özellikle 2000 yılından sonraki süreçte üniversite ve fakültelerimizin sayısının ciddi ve hatta bugün gelinen noktada anormal rakamlara ulaşması verimlilikleri düşürmekte, sayısal manada çok ancak iş hacmi açısından yokluğa götüren bir kitle ile bizleri karşı karşıya getirmiş durumdadır.
Hedef, bireyleri gerçek manada tecrübeli uygulayıcılar olarak, donanımlı şekilde yetiştirmek olmalıdır. Aksi durumda sadece meslek mensupları sayısal çoğunluk olarak artacak, mesleki verimlilik de beraberinde düşecektir.
Önemli olan sayısal çokluk değil, niteliksel çoğunluktur. Diplomaların, meslek ruhsatnamelerinin alınması tek başına yeterli olmayıp bununla birlikte aynı zamanda mesleki verimliliğin de her manada yükseltilmesidir elzem olan.
Nitelikli ve kendisini yetiştirmeyi başarmış olan azınlık, kendini geliştirmeyi başaramamış sayısal çoğunluktan her zaman daha üstün gelecektir.
Bu durumda her alanda ihtiyaca uygun stratejik planlama yöntemlerinin benimsenmesi, mesleki ihtiyaçlar doğrultusunda yapılan hesaplamalar ve özellikle de ar-ge çalışmalarının uzun dönemleri kapsayacak şekilde tasarlanması önemli ve stratejik çözümler olarak karşımıza çıkmaktadır.
Her türlü teknolojik imkanın bulunduğu günümüz şartlarında ilk eğitim aşamasından yüksek eğitim safahatlarına kadar teknik ve fiziki planlamalar en iyi derecede yapılmalı, bireyler doğru yönlendirilmeli, toplumun ihtiyaç duymadığı, gerekliliğini yitirmiş alanlarda boşuna zaman ve emek israfına gidilmemeli, çağın gereklilikleri üzerinde yoğunlaşılmalı, var olan ve uzun vadeli hedeflenenlerin üzerine konularak gidilmelidir?